Mijn naam is Georg, ik ben eenenveertig jaar en ik woon in de fraterniteit van Oostenrijk. Ik ben erg blij dat ik de schoonheid van het christelijk leven mag beleven terwijl ik de weg van het gewijde leven in de Gemeenschap bewandel.
Ik ben geboren in een groot gezin van eenvoudige boeren, waar altijd heel veel leven was: thuis namen we allemaal deel aan het werk en het gebed. Wij gingen altijd naar de mis en hoewel er niet veel geld was, heb ik, door het voorbeeld van mijn ouders, heel vaak de concrete gebaren van vriendelijkheid en liefdadigheid gezien die ze mij aanleerden.
Het is een feit dat deze manier van leven niet altijd gemakkelijk was en dat het lijden met zich meebracht. Het gebeurde dat mijn vader of oudere broers hun drankprobleem niet in de hand hadden; ze dronken teveel en dat zorgde voor disharmonie, oordelen en ruzies: ieder van hen zat opgesloten in zijn eigen wereld. Mijn moeder was de enige die geloofde dat dit kruis voorbij zou gaan, en nooit is zij gestopt met de Heer en Onze Lieve Vrouw te vertrouwen, terwijl ze elke dag bad, zichzelf met heel haar hart gevend. Hoewel de Heer haar erg snel naar de hemel heeft geroepen, bleef ze in mijn hart heel dicht bij me.
Ik dank de Heer want ik had een "heilige" moeder! Dat begrijp ik nu dankzij de Gemeenschap. Helaas was ik een hele tijd blind in mijn leven, en verloor ik mezelf in de alcohol en het verkeerde leven. Ik was op zoek naar iets, maar vond enkel verdriet en teleurstelling. Op een gegeven moment heb ik alles wat mijn familie en het christelijk leven me geleerd hadden, achter me gelaten. Ik werd "in beslag genomen" door de wereld en schaamde me voor de echte waarden. Zo begon ik alles en iedereen te veroordelen en ontvluchtte ik de stem van mijn geweten. Ik werd een man zonder doel, eenzaam en verdrietig, met mijn kwetsuren, verpletterd door het kwaad, niet in staat om mezelf, God en de anderen lief te hebben.
Ik zat gevangen in een leven dat noch een geschenk noch een leven was. Toch bleef er in mijn hart een zekere nostalgie bestaan, was er het verlangen naar iets moois, een andere wereld, een betere… maar ik was niet in staat om de stem van mijn hart, waarvan ik nu weet dat dit de Stem van God was, te beantwoorden.
Ik denk dat ik nooit helemaal verloren "gelopen" ben dankzij het geloof dat ik ontvangen heb, door mijn doopsel en doordat ik opgevoed werd in een gelovige familie. Dit alles is mijn bescherming geweest: het kwade kon binnenkomen, maar ondervond weerstand, want ik werd verdedigd. Ik dank allen die voor me gebeden en geleden hebben. Zij waren de kracht van God die me beschermde en die me naar de Gemeenschap bracht waar ik uiteindelijk "mijn thuis" en het echte leven vond!
Een radicale weg in het goede beginnen, dat is niet gemakkelijk, maar juist dit fascineerde me enorm. Ik zag een echte mooie wereld en zo was de strijd om te veranderen zinvol. De Gemeenschap is er tot op de dag van vandaag in geslaagd om me met heel veel vriendschap, geduld en liefde te begeleiden en me de essentiële zaken van het leven te onderwijzen: ik leer dit alles terwijl ik geknield zit voor het Heilig Sacrament en door het voorbeeld en het getuigenis van de anderen. Ik voel dat de Gemeenschap mij enorm vertrouwt door de verantwoordelijkheden die ze me geeft. Hierdoor voel ik me een nieuwe en waardevolle man; het is als een balsem op mijn wonden, want gedurende vele jaren dacht ik dat ik niet in staat was om iets nuttigs te doen, ik voelde me een "mislukkeling".
Nu weet ik dat, als ik iets wil veranderen in deze soms zo donkere wereld, ik eerst en vooral zelf moet veranderen door de ontmoeting met Jezus in de Sacramenten. Ik besef ook dat het enorm belangrijk is om verbonden te zijn met de Kerk door middel van het gebed. Na alle jaren dat ik nu al onderweg ben, voel ik hoe de Heer me oproept om mijn hele leven te geven voor de anderen. Het verlangen om Hem hierin te antwoorden met een beslissende en concrete stap is alsmaar meer gerijpt en duidelijker geworden. Dit gaf mij stabiliteit en innerlijk een grote vreugde.
De mooiste dingen die ik in mijn leven heb meegemaakt, heb ik in deze fantastische familie beleefd: ik ben hier op de juiste plek! Ik weet heel goed dat mijn "arme" woorden niet kunnen uitleggen hoe groot Gods Liefde is geweest voor mij, maar ik ben echt gelukkig dat ik deel uitmaak van dit prachtige werk. Ik ben ervan overtuigd dat het niet mijn eigen verdienste is dat ik hier ben vandaag, ben me enorm bewust van mijn eigen kleinheid, maar ik heb ook de zekerheid dat de Heer van me houdt zoals ik ben en dat Hij, op voorspraak van Onze Lieve Vrouw en door de Kerkgemeenschap die bidt, mij de Gemeenschap liet ontmoeten. God koos mij om een actief en kleurrijk leven te leven, vol vreugde en genade. Ik hoop en bid dat ook ik, door mijn leven te geven, een lichtje mag brengen in deze wereld en ik er in slaag om Gods Wil voor mij te volbrengen. Georg