 |
Matheus |
|
|
Mijn naam is Matheus, ik ben 25 jaar en ik wil jullie graag vertellen over alles wat God in mijn leven heeft gedaan en doet via de Gemeenschap Cenacolo. Ik kom uit een kleine stad in het binnenland van São Paulo, Brazilië, en ben geboren in een christelijk gezin waar ik altijd over God heb gehoord en waar ik een goede opleiding heb genoten.
Desondanks stelde de scheiding van mijn ouders me op 13-jarige leeftijd erg teleur en veroordeelde ik God. Ik begreep niet waarom dit gebeurde in mijn familie, ik kon het niet aan om de bedroefde ogen van mijn vader te zien. Na wat er gebeurd was, had ik niet langer die vader-zoonrelatie zoals voorheen. Ik sloot me op in mezelf en kwam uiteindelijk in slecht gezelschap terecht. Daar leerde ik de wereld van de drugs kennen, en die momenten van plezier namen alle verdriet en pijn weg die ik bij me droeg. Helaas, daarna werden die gevoelens en dat verdriet alleen maar erger.
Mijn vader merkte dat ik niet langer die jongen was zoals gewoonlijk, glimlachend en gelukkig, dat ik veranderd was, maskers had aangetrokken en altijd ontkende wat ik meemaakte en voelde. Het ging zelfs zo ver dat ik mezelf niet meer herkende. Er was in mij zoveel rebellie, haat en wrok ontstaan, gevoelens die ik niet begreep, en wonden die pijn deden wanneer iemand ze aanraakte. Op dat moment probeerden de tantes langs moeders kant me te helpen, maar ondanks hun vele pogingen, niks hielp.
In die periode voelde ik echter de liefde van God die me hoop gaf en me het pad van de Gemeenschap voorstelde. Aan het begin van dat parcours had ik het moeilijk om met andere mensen te delen over mijn leven, het was echt moeilijk om open te zijn over mijn gevoelens, om eerlijk te zijn.
Later, terwijl ik mijn dagen doorbracht in de fraterniteit Jaú, in het huis "San Francisco de Asís", zag ik de vreugde van de jongens en de verrijzenis van het leven in hun ogen. Toen ik er aankwam, voelde ik me echt welkom. Ik ontdekte dat zij me hielpen omdat ze het wilden, zonder enig eigenbelang… velen van hen hebben me geholpen om de eerste stappen te zetten. Ik zag dat zij echt baden en geloofden in het leven dat ze daar leidden. En dit alles gaf me de kracht om ervoor te gaan.
Bij mijn eerste bezoek kon ik mijn familie mijn excuses aanbieden en hen vertellen dat ik niet langer de intentie had om het pad van de Gemeenschap op te geven. Hierna begon ik me meer open te stellen voor de Gemeenschap en kon God mij de weg laten zien die ik moest bewandelen. Ik heb twee jaar in de fraterniteit van Jaú doorgebracht en het was een huis dat me veel heeft laten groeien, waar de verantwoordelijken me hielpen om de stappen te zetten die ik nodig had en het geschenk dat ik in handen had te herkennen: mijn eigen "leven".
Later werd ik overgeplaatst naar Mogi Das Cruzes, naar de fraterniteit "Santa Teresita". Hier leerde ik mezelf beter kennen en groeide ik ook heel veel in verantwoordelijkheid en volwassenheid. Het was ook de plek waar ik dichter bij het gebed kwam.
Vandaag kan ik met grote vreugde zeggen dat God me uit de dood heeft opgewekt. Tegenwoordig ben ik een gelukkig mens, ik voel me vrij en dichter bij God en ik ben ook dichter bij mijn familie. Ik ben God en al het werk van de Gemeenschap Cenacolo zo dankbaar. DANKJEWEL, Moeder Elvira! Gracias! Matheus