Gemeenschap Cenacolo - Officiële Nederlandstalige Site

De Levensrevisie - uit opname 09 “la revisione di vita” van Moeder Elvira

In deze opname uit Moeder Elvira haar bezorgdheid over het “verflauwen” van de toepassing van de “levensrevisie”. Ze roept ons allen op om hier opnieuw, met kracht en inzet, aan te werken, want het  is een groot geschenk van de Heilige Geest in de Gemeenschap.

Ze zegt: “veel van jullie broers zijn dankzij dit middel bewust geworden van wat zij aan het doen zijn, en hoe ze het doen, van wat zij aan het beleven zijn, en hoe zij dat beleven, van wat zij aan het zoeken zijn, waarheen zij willen, waarom zij in de Gemeenschap blijven…”

Het is belangrijk dat wij beseffen dat wij onszelf niet genoeg, en niet diep genoeg kennen zoals Jezus dat doet. Als wij het goede niet beginnen te genereren, niet willen, als wij geen dragers en verkondigers van het goede worden, wat dan?

Maar wat betekent “het goede”? Vergiffenis, barmhartigheid, goedheid, geduld, tederheid, lijden… een liefde die niet geleden heeft, is nog steeds zelfzuchtig, op onszelf gericht, is nog altijd een voorwaardelijke liefde.

Wij moeten, daarentegen, onze broer helpen door veel te eisen van hem, omdat de ware liefde “eist”. De liefde die de Gemeenschap voor ogen heeft en die wij elkaar moeten doorgeven is een veeleisende liefde, een liefde die geen compromissen toelaat, een liefde die al lijdend terechtwijst. Een terechtwijzing die ons terug met elkaar doet spreken, die ons doet verduidelijken, die mij doet vergiffenis vragen aan mijn broer als ik die op een hevige toon heb gedaan.
De ware vriendschap wordt uit een compromis-vrij leven geboren, de vriendschap wordt uit een veeleisende liefde geboren, de vriendschap heeft een zegel: de trouw. Dus jongens, aub, laten wij elkaar dit geschenk geven, dat wij terug jeugd, frisheid, smaak en kleur aan de levensrevisie geven, een levensrevisie die we ernstig nemen. Moeder Elvira

REVISIE / HERZIENING VAN HET LEVEN

“Zij legden zich ernstig toe op de leer der apostelen, bleven trouw aan het gemeenschappelijk leven en ijverig in het breken van het brood en in het gebed. Allen die het geloof hadden aangenomen, waren eensgezind en bezaten alles gemeenschappelijk” (Handelingen 2:42).

Wat een geschenk, echte vriendschap, die de vrijheid met onszelf en met anderen overwint: leren niet weg te lopen voor de hersenschimmen van onze angsten, maar gewoon in staat te zijn lief te hebben en lief te hebben voor wat we zijn.

De Gemeenschap leert ons om niet alleen dingen te delen, maar het leven, wie we “vanbinnen” zijn, om onze armoede en die van anderen te bekijken met de ogen van Jezus, om onze talenten te herkennen met de wetenschap dat alles wat we aan schoonheid hebben en beleven, dat dit van de Heer komt die meer van ons houdt dan van zijn eigen leven.

In al deze jaren herhaalt Moeder Elvira heel dikwijls in haar catecheses dat één van de “woorden” die God gebruikt om ons leven te leiden en te corrigeren de stem is van de broeders die naast ons staan. In de Gemeenschap ontdek je de noodzaak en de kracht die de anderen zijn in jouw bestaan; door samen met jou te leven zien ze jouw gaven en jouw fouten en helpen ze je op het pad van bekering dat een concrete verandering is. De andere slaagt erin om ons vanuit een ander gezichtspunt te zien dan het onze, om de dingen te begrijpen die wij soms niet kunnen ontdekken in ons eigen innerlijk leven, en die we moeten veranderen.

De herziening van het leven helpt ons om niet bang te zijn dat anderen onze “kwetsuren” zullen ontdekken, ze niet langer te verbergen, maar te omarmen en te genezen dankzij gebed, concrete inzet en broederlijke hulp. Daarom nemen wij in de fraterniteiten elke week de tijd om ons innerlijk leven vuur in te blazen, opdat de broeders die met ons leven, ons zouden helpen om ”eerlijk te worden met onszelf”, “de waarheid te zeggen tegen onszelf” - in het Italiaans gebruikt men de uitdrukking "fare verità" - en concrete inspanningen te doen om onze zwakheden te overwinnen. Bijvoorbeeld: Je bent lui; dan sta je gedurende vijftien dagen elke ochtend op om vijf uur om het ontbijt te bereiden voor iedereen; je bent gesloten: je moet opstaan ​​aan tafel en zeggen met wie je zal praten die avond voordat je gaat slapen; je kunt niet zwijgen, je geeft altijd een weerwoord: tijdens het avondeten sta je op om aan iedereen te vertellen over een moment waarop je trots het van je gewonnen heeft, maar ook wanneer je erin geslaagd bent om deze te overwinnen door je mond te houden. We helpen elkaar om het kwaad in onszelf en in onze broeders te zien en te bestrijden, om samen het goede op te bouwen.

Na zoveel jaren van relaties die getekend zijn door onwaarachtigheid, eigenbelang en leugen, leren wij in waarheid spreken, luisteren en correcties aanhoren zonder onmiddellijk en hooghartig te reageren.  De herziening van het leven, vrij van roddel, vrij van achterklap, laat je proeven van het geschenk en de schoonheid van oprechte en echte vriendschap die niet ontstaat vanuit afgunst of jaloezie, maar vanuit het verlangen om samen te groeien op het pad van volwassenheid en heiligheid.

Na elke revisie is het voelbaar dat de geest in de gemeenschap, in ons huis, gezuiverd wordt, zich ontdoet van oordelen en compromissen, dat spanningen ontladen, dat de geur van vergeving, waarheid en echte vriendschap terugkeert. Dit alles is een training voor onze toekomst, om die christelijke families te bouwen waar we elkaar oprecht helpen, waar ruimte wordt gevonden om openlijk te dialogeren, om te groeien in broederlijke hulp.

Ik heb ontdekt er voortdurend nood aan te hebben mij te confronteren met mezelf, ontvankelijk te zijn, als eerste de waarheid over mezelf onder ogen te zien, maar ook met de mensen rondom mij. De "herziening van het leven" is één van de momenten die de Gemeenschap me heeft voorgesteld, waar ik de ruimte heb gevonden om dit allemaal te doen. In onze fraterniteiten verdelen we ons elke week in groepjes en daar stellen we ons open voor elkaar, delen we onze problemen, onze inspanningen, fouten, ontdekken we sommige kanten van ons karakter die we nog niet kenden, ook deze die we zouden willen verborgen houden, door ze naar het Licht te brengen. We praten over onze dagen, die eenvoudig zijn maar vol gevoelens en emoties.

Het is een geweldig cadeau om jezelf te kunnen openstellen, iemand te hebben die naar je luistert; het is ook vermoeiend en vele malen een lijdensweg, maar enorm belangrijk. Vele keren luchtte het moment van revisie me op en heeft het me gered! Dankzij de hulp van de zusters zag ik heel vaak, en klaar en duidelijk, de waarheid over mijzelf, over mijn gebaren en mijn daden, en besloot ik om niet op te geven. Het moment van de "herziening" geeft me altijd een grote duw vooruit, omdat het me doet groeien in vrijheid, niet alleen met mijzelf, maar ook met anderen en vooral met God die de mensen die naast me staan gebruikt om me in de waarheid te laten wandelen, zonder de angst om fouten te maken, te vallen, mezelf zwak te vinden of altijd behoeftig te zijn.

De "herziening" is een moment dat ik in elke familie zou willen brengen. We moeten de moed hebben om “stil te staan”, om te bidden en vervolgens in elkaars ogen te kijken en te delen, elkaar te helpen en ons kwetsbaar op te stellen in oprechtheid, maar ook te communiceren over de mooie dingen die we zien veranderen in onszelf en de anderen, want er is niets mooier en groter dan de wonderen, die God elke dag tot stand brengt, te herkennen en openbaar te maken.

Ik dank de Gemeenschap die me het belang van de ”herziening van het leven" heeft bijgebracht, en ik dank God omdat Hij me elke dag de kracht heeft gegeven om mezelf in discussie te stellen, om op weg te gaan in zijn Licht, ook wanneer het pijn doet, want na elk moeilijk moment komt er vreugde en vrede.

Wanneer ik denk aan de eerste keer dat ik geconfronteerd werd met de "herziening van het leven", komt een herinnering naar boven die me doet glimlachen. Ik wist niet wat het was en als gevolg daarvan had het, net als alle onbekende dingen, die speciale charme van de ontdekking.

Ik had een houding aangenomen die zich halfweg tussen ernst en vermaak bevond, maar bij het beantwoorden van de vraag van reflectie voor de daadwerkelijke herziening besefte ik dat er heel weinig oppervlakkigs aan was.

Wat mij werd voorgesteld, was mijn armoede bloot te leggen en in mezelf te kijken zonder de waarheid te verbergen of uitvluchten te vinden. Dit alles werd besproken met de andere broers die me in alle eenvoud en oprechtheid vertelden wie ik was en hoe ik me gedroeg, me dan praktisch advies gaven, en me tenslotte een concrete opdracht gaven waarop zou teruggekomen worden bij de volgende "herziening", om me te helpen veranderen, groeien en beter te worden. Dit alles deed me het belang van dit moment begrijpen als hulpmiddel voor mijn traject in de Gemeenschap.

Het is me overkomen dat ik bang was vóór sommige "herzieningen" begonnen, omdat ik wist dat de hulp die ik ontving me niet altijd blij zou maken: de waarheid over onszelf is moeilijk te accepteren, maar als je weet hoe die te “omarmen”, dan is het net dát wat je verandert. Zelfs als het je laat lijden, maakt de waarheid, wanneer je de moed hebt om die onder ogen te zien, je vrij, maakt ze je levend.

Na de vele "herzieningen" heb ik die angst niet meer, ook al blijft er soms nog de moeilijkheid om datgene dat me is verteld te accepteren; vandaag weet ik dat ik de "herziening" beleef als een moment van diepe verbondenheid, waarin het lijden van de waarheid “elkaar graag zien in concrete vriendschap” wordt.

De grootste hulp en de ware vriendschap, die heb ik beiden ontvangen van hen die wisten hoe ze me voor de realiteit van mezelf moesten plaatsen, zonder bang te zijn dat dit me zou laten lijden, omdat ze werkelijk oprecht van me houden.

(vertaald uit het Italiaans - mede de reden voor het latere verschijnen van ons verslag; maar zo waardevol; dit konden we jullie niet onthouden)

Sebastien vertelt hoe de jongens in Hondeghem zo’n “revisie van het leven” in praktijk toepassen:

Kort samengevat: de jongens verdelen zich in groepjes van 4:

1. Er wordt gestart met een gebed om het gebeuren in de handen van Maria te leggen.

2. Vervolgens gaat één van de jongens vertellen hoe hij zich de laatste veertien dagen gevoeld heeft met betrekking tot het werk, de andere broers (van het huis) en het gebed. Nadat hij gesproken heeft, zegt hij: “Met jullie hulp en met Gods hulp wil ik vooruit gaan.”

3. Dan gaan de drie andere broers zo eerlijk mogelijk zeggen wat goed gaat en wat verbeterd kan worden. De broer die besproken wordt, luistert en dankt hen voor de revisie. Hij reageert niet op wat zijn broers zeggen, ook al is het pijnlijk of naar eigen gevoel “vernederend”… hij weet dat de jongens het liefdevol bedoelen, opdat hij kan groeien op zijn weg.

4. Pas de volgende dag mag hij reageren. Deze periode geeft hem de tijd zichzelf te analyseren en vaak zal hij in de periode ontdekken welke waarheid er zit in de liefdevolle woorden van zijn broers.  

Zulk een revisie werkt zeer bevrijdend.  Op zeer respectvolle manier wordt er gezegd wat nodig is. De drie broers mogen de eerste een opdracht geven, een suggestie doen. Bijvoorbeeld: “Start zelf eens een gesprek, sluit je niet op in jezelf.”  Of, “Spreek voluit, heb geen schrik om de waarheid te zeggen.  Moeilijke dingen moeten ook gezegd worden.” 

Iemand die jou de waarheid zegt, geeft jou een geschenk. Ook al lijkt het op het eerste moment heel moeilijk om horen…

- Zuster Emilienne Wilbors, de zus van Pater Sylvain bij wie we maandelijks te gast zijn, overleed vorige maand op 16 februari.  Zij werd 92 jaar.  Zij heeft in de beginperiode van onze oudergroep actief meegewerkt voor Cenacolo en dat werd erg geapprecieerd. We danken God voor haar dienstbaar leven.

- Het jaarlijks feest van het huis in Hondeghem gaat dit jaar door op 26 mei.  Voor de Belgen zijn er die dag verkiezingen.  Sébastien zorgt ervoor dat de misviering een half uur later begint namelijk om 11:30u.  Toch de site in het oog houden voor verdere berichten.

- De volgende vergaderingen in Merksem zijn voorlopig gepland voor 6 april en 11 mei.  Toch ook voor deze datums de site in het oog houden.

- Desirée, de zus van Mathijs die in het huis van Oostenrijk verblijft, nodigde ons allen uit voor de Doopviering van haar Dochtertje Emilie; deze vindt plaats op 28 april.  Voor details, vragen qua locatie en bevestiging van jullie komst: Dit E-mail adres wordt beschermd tegen spambots. U moet JavaScript geactiveerd hebben om het te kunnen zien.

- Priester-broeder Dirk wees op het belang van getuigenissen door onze jongens of meisjes.  Er zijn scholen in Vlaanderen die hiervoor interesse hebben. We volgen dit op. Met de hulp van de Voorzienigheid werken we daar aan verder. Er worden ook contacten gelegd met de Sint-Michielsbeweging en de Gemeenschap Emmanuel.

- Laurence heeft de uitnodiging gekregen omkomende zomer in Bauraing getuigenis te geven; laten we dit al in gebed meedragen!

- Pascal gaf ook wat uitleg over de werkzaamheden aan zijn woning in Antwerpen.  Pascal en Christine willen er een huis van maken dat open staat voor velen en waar Gods plan met de mensen kan gerealiseerd worden. Er zijn ook gesprekken bezig met don Stefano in Italië, over de opvang in dit huis van jongeren die hun weg in Cenacolo hebben afgerond en hun eerste stappen in de “gewone” wereld zetten.