 |
Samen op weg in Merksem! |
|
|
Oudergroep Cenacolo
Merksem, 15 september 2018
Op zaterdag 15 september vond de eerste ouderbijeenkomst van het nieuwe werkjaar plaats! Ook al was de groep niet zo talrijk, de intensiteit van de dag was groot! En met veel liefde en aandacht werd eenieder verwelkomd op onze aloude bekende plek in Merksem, in de lokalen van de Gemeenschap “dag broer, dag zus”.
Onder de aanwezigen waren ook enkele nieuwe gezichten, waaronder de zus van één van onze jongens en een jongen en zijn moeder die voor het eerst kennis kwamen maken met de Gemeenschap Cenacolo… benieuwd wat onze Gemeenschap hen kon bieden. Daar in onze groep de geborgenheid en privacy voorrang heeft, worden hier nu geen namen genoemd. Ieder van ons dient zich veilig te voelen binnen de groep.
Na een kop koffie of thee met een koekje, en wat bijpraten, startten we onze dag met het inoefenen van het lied “Invochiamo la tua presenza” - “Laten we uw aanwezigheid aanroepen”. In dit lied vragen we dat de Heilige Geest op ons neerdaalt (‘Vieni spirito, vieni spirito, scendi su di noi’).
We vervolgen ons ochtendprogramma met de Eucharistieviering, voorgegaan door Pater Sylvain. De liturgie is die van de zondag (Jesaja 50, 5-9a; Jacobus 2, 14-18; Marcus 8,2-35). In de homilie verwijst Pater Sylvain naar de eerste zin van Jesaja: “God de Heer heeft tot mij gesproken”. Een christen moet leren horen en spreken t.t.z. antwoorden aan Gods vragen en opdrachten. Juist zoals de jongeren die naar het Cenacolo gaan en alles moeten loslaten om echt te kunnen horen, om een vrije mens te worden, een echte mens, om meer mens te worden.
De tekst van het Evangelie sluit hier bij aan. Jezus vraagt aan zijn leerlingen: “wie zegt gij dat Ik ben?”. Petrus antwoordt: “de Messias” en verwacht van een Messias dat hij de koning van de Joden zal worden en van de Joden het uitverkoren volk zal maken. Jezus is niet akkoord met deze wereldse verwachtingen. Wat niet vanuit God gebeurt, is niet waar. Leerlingen en gelovigen moeten zich niet bezig houden met deze wereldse dingen maar leren loslaten om een vrij mens te worden, om meer mens te worden, om liefde te kunnen uitstralen.
Na de Mis delen we onze ervaringen van tijdens de zomermaanden. Er is veel gebeurd in die periode: één van onze jongens woont nu in een geloofsgemeenschap in Nederland (Papa Giovanni 23), samen met een tiental mensen, op 10 km van bij hem thuis. Een andere jongen is definitief terug thuis en op zoek naar werk. De zus van één van onze jongens die nu in Ars verblijft is gedurende een maand in het meisjeshuis in Lourdes verbleven. Dit is een heel bijzondere ervaring geweest, waardoor ze nu ook beter de werking van de Gemeenschap begrijpt, alsook de dagindeling enz van haar broer. Zij is ook met haar zus en ouders naar Festa Della Vita geweest in Saluzzo, en tijdens deze bijzondere dagen heeft ze opnieuw haar broer ontmoet. Een ander echtpaar is ook naar het Feest van het Leven geweest, samen met hun “pleegkinderen”. En Matthijs is 10 dagen op verifica geweest en is nu terug in de fraterniteit van Oostenrijk, alwaar hij zijn weg in de Gemeenschap verderzet.
Na het delen in grote groep gaven Laurence en Emmanuel meer uitleg over de komst van de jongeren van het Cenacolo in de week van 1 tot 5 oktober in België. Het volledige programma is terug te vinden op www.ndstockel.be alsook in de rubriek Bijeenkomsten, op de homepage van onze site. De hoogtepunten worden de getuigenissen van de jongeren op dinsdag- en donderdagavond, telkens van 20.30 tot 22 uur. Er zal ook continue Aanbidding zijn gedurende de hele week, waarvoor nog vele gelovigen worden gezocht. Het is de eerste keer dat we avonden van getuigenissen organiseren in België, en ditmaal zal alles enkel in het Frans gebeuren, de tijd van voorbereiding was te kort om alles tweetalig te kunnen doen, waarvoor onze excuses. We hopen in de toekomst ook avonden te kunnen organiseren in het Nederlands. Maar toch zijn jullie allen van harte uitgenodigd!!
Na de gebruikelijke lunch, waar we wat we meebrachten hebben gedeeld en genoten van de lekkere soep bereid door Pascale, trokken we naar de Mariagrot en het park voor de Rozenkrans, die we al wandelend hebben gebeden, hierbij ook genietend van de stralende zon. We eindigden met de Rozenkrans in de kapel en daar hadden we dan nog een moment van Aanbidding voor het Heilig Sacrament.
Nadien volgt een onderricht van moeder Elvira, ‘volg Mij’. De tekst van het onderricht vind je hier onderaan het artikel, alsook in de Rubriek “onderrichten”. Het onderricht was heel intens, ging heel diep. Gaf veel stof tot nadenken… indien jullie er nog vragen of bedenkingen over hebben, dan kunnen jullie altijd contact opnemen met iemand van het team. Of erover spreken bij onze volgende bijeenkomst in oktober. Om ons de mogelijkheid te geven om in de toekomst toch te kunnen delen met elkaar direct na het onderricht, zouden we willen proberen om de tekst van het onderricht reeds mee te sturen bij de uitnodiging voor de volgende bijeenkomst. Zo kunnen we de tekst al een paar keer doornemen, aantekeningen maken waar nodig; en worden we niet “overdonderd” door de intensiteit van het onderricht. Moeder Elvira spreekt altijd heel direct en gaat diep… en soms is het wel heel confronterend met het leven dat we nu leiden… maar haar enige wens is om onze harten te bereiken, en ons te helpen op onze weg van het duisternis naar het Licht; de weg die niet alleen onze kinderen maar ook wij, ouders, broers, zussen, familieleden te gaan hebben.
De dag was weer veel te snel voorbij… Maar na deze intense verdieping van ons geloof, keerden we verrijkt huiswaarts, met nieuwe hoop en met veel stof tot nadenken.
We kijken vol verwachting uit naar jullie aanwezigheid op de volgende bijeenkomst die doorgaat op de derde zaterdag van oktober, alsook op de avonden van getuigenissen in de parochie Notre-Dame de Stockel, in Sint-Pieters Woluwe, die begin oktober plaatsvinden. Onze aanwezigheid is al een getuigenis op zich voor allen die langskomen en voor het eerst zullen kennismaken met de Gemeenschap Cenacolo! Nodig gerust familie en kennissen uit! Zulke avonden zijn altijd heel speciaal en raken menig hart!
Laten we heel speciaal bidden voor deze bijeenkomsten, voor die bijzondere week, en voor alle intenties die we in onze gezinnen en onze oudergroep dragen… vertrouwen we alles en iedereen toe aan Maria, Moeder van het Leven, opdat vele jongeren en families mogen geholpen worden in hun zoektocht naar bevrijding en verrijzenis!
onderricht: Verrezenen met Christus
VERREZENEN MET CHRISTUS
Wij zíjn al verrezenen.
Jezus heeft de verrijzenis beleefd voor ons en nu moeten wij de moed hebben om onze verrijzenis te beleven door Hem te volgen.We moeten ons op weg begeven in de waarheid, het licht, de vergiffenis: dát is de verrijzenis van Jezus, waarvan ons heden doordrongen is.
De verrijzenis vindt dag na dag plaats. Jezus heeft ze als eerste beleefd op aarde en nu zijn wij aan de beurt! En we weten heel goed wanneer we iets doen dat “niet van verrijzenis getuigt”: dan worden we opnieuw triestig, eenzaam, we glijden opnieuw bergaf, keren terug in het graf van de dood.
We hebben het leven van de Verrezene omhelsd en nu kunnen we niet meer zeggen dat ‘ik het niet begrepen heb’ of dat ‘ik het niet kan’. Want God is geen concept meer, maar een Persoon die in ons is gekomen en in ons leeft. Dus kunnen we ons niet meer rechtvaardigen wanneer we lui,trots, egoïstisch of hard zijn. We moeten alleen zeggen : “Heer, heb medelijden met mij, heb medelijden met mij! Jezus, ik vertrouw op U!”…… en dan opnieuw beginnen!
Het is een reis die we maken. We maken nog fouten, we vallen nog, maar we laten niet toe dat het iets banaal wordt. We vallen, zoals ook mij vaak overkomt, maar dan zetten we ons opnieuw op het spoor van God, want als we achteruitgaan, betekent dat opnieuw, triestheid, angst, donkerte, blindheid.
Er is een spreekwoord dat zegt “wie stilvalt, is verloren”.
Als je stilvalt, verlies je op een zeker moment de weg, je weet niet meer waar je bent. We moeten ons nooit tevreden stellen, we moeten altijd vooruit kijken. Wie stopt is verloren. Rust wie stopt uit? Nee: wie aan zichzelf denkt, wie egoïstisch is, verliest de horizon, de beweegredenen, de vreugde en het leven. Als jullie zeggen: “genoeg”, zijn jullie dood; als jullie niet meer verder op weg willen gaan, gaan jullie achteruit. Door vooruit te gaan zullen we Jezus echt ontmoeten, Jezus die het antwoord heeft voor ieder van ons: Hij is het antwoord op onze ‘waarom’-vragen, Hij is het antwoord, laat ons het niet ergens anders zoeken.
De verrijzenis is, op weg gaan en blijven zoeken. Jezus ontmoeten betekent je nooit tevreden stellen met hoe je bent. Als je je tevreden stelt en je armen laat zakken, stopt met zoeken, met willen, met liefhebben, met ontmoeten…………wel, dan ben je dood. De Verrijzenis is een weg, een oversteek van de duisternis naar het Licht, van een lang gezicht naar een glimlach, van de triestheid naar de vreugde, van de haat naar de liefde, dag na dag!
We moeten de moed hebben om ons gezicht te verliezen, bij iedereen! Want velen weten niet dat Jezus verrezen is. Het is tijd dat we het beginnen te roepen, vanuit ons hart, met een glimlach, met vreugde! En de anderen kijken naar je en stoppen ermee om negatief te denken in hun hart – ook al is het misschien maar voor even. Je moet de mensen verrassen en zo beginnen ze te zeggen: “er zijn dus jongeren die gelukkig zijn, die spelen, die bidden, die werken!”
We moeten de hoop hebben, het vertrouwen, dat mosterdzaadje-geloof dat bergen verzet; we moeten christenen zijn zonder vrees om aan te kondigen, te verkondigen, tegen de wereld te roepen hoe vreugdevol het is om verrezenen in Christus te zijn!
Christus is verrezen! Is ècht verrezen! Het is de dagelijkse ervaring, die mijn ogen al jaren aanschouwen, die mijn handen kunnen aanraken, die mijn oren kunnen horen: de doden verrijzen, de gevangenen worden bevrijd, de blinden zien. De kracht van de verrijzenis “ontketent” onze eigen verrijzenis.
De Verrezene legt dynamisme in ons, het rondlopen, de haast om te verkondigen. Waar zijn vandaag die apostelen, die Petrus en Johannes die vertrekken en de wereld rondtrekken? Wie zijn die Magdalena’s, vergeven door en verzoend met God, die aan iedereen verkondigen dat Jezus De Levende is? Dat zijn wij, diegenen die gedoopt zijn!!!
Wij zijn gekozen, wij zijn bevoorrecht. God heeft geen voorkeuren, maar maakt wel keuzes. En Hij heeft je geroepen doorheen je levensomstandigheden: het land waar je geleefd hebt, de christelijke familie, de ouders, misschien de school waar je gestudeerd hebt…… God maakt keuzes en roept, en wij hebben de vrijheid om te antwoorden en de kwaliteit van leven te ervaren, die alleen God aan ons leven kan geven.
Het geloof geeft ons een kwaliteit van leven, een smaak die de anderen heimwee geeft en dat wordt dus al een catechese, een verkondiging op zich. Wij zouden dat parfum in onze omgeving moeten zijn. Ons leven moet spreken, wakker schudden, in vraag stellen, goede of slechte gebaren onderscheiden, waar we ook zijn, op het werk, in de vrije tijd, …
Onze echte professionaliteit bestaat uit het gelovig zijn: de essentie, het ruggemerg, de substantie van ons geloof bestaat eruit hoezéér we christen zijn, hoé we christen zijn, met hoeveel liefde we de dingen doen.
Het “hoezeer” en het “hoe” zijn het antwoord van je zijn op de liefde van de Heer voor jou.