 |
Pelgrimstocht naar Częstochowa! |
|
|
Polen, Tarnów - Jasna Góra
17-25 augustus 2018
Augustus is een bijzondere maand voor Polen: in deze periode begeven zich al eeuwenlang enorm veel pelgrims op weg naar het Heiligdom van Jasna Góra terwijl zij in hun harten gebeden, hoop en lijden meedragen. Voor ons, jongeren van de Gemeenschap, is het altijd een groot geschenk om deel te nemen aan deze bedevaart: sinds enkele jaren maken we deel uit van "groep 21", die de naam draagt van de zalige Carolina, een jonge martelares van Tarnów.
Dit jaar neemt er een grote Cenacolino-groep deel, samengesteld uit zo’n 60 jongens en meisjes uit de fraterniteiten van Italië, Kroatië, Slowakije, Polen en Oostenrijk. We hebben dagen vol vreugde en blijdschap meegemaakt, dagen van gebed en vriendschap.
De dagen waren goed georganiseerd en hadden veel momenten van gebed: elke dag baden we al lopend de Rozenkrans, het Kroontje van de Barmhartigheid en de Via Crucis; De dagelijkse Eucharistieviering was het centrale moment van de dag. Daarna hadden we elke dag een kwartiertje van de “stille zone": 15 minuten om alleen te zijn met de Heer, al wandelend mediteren we over enkele overwegingen die we meegekregen hebben van de priester die de groep leidde, bij ons was dat pater jezuïet Remigiusz Reclaw.
Het thema van dit jaar - “Laten wij, verbonden met de Heilige Geest, de Kerk bouwen naar het voorbeeld van Jezus Christus" - heeft ons geholpen om dichter bij de "persoon" van de Heilige Geest en Zijn belang voor ons leven te komen. Het was, luisterend naar de catecheses van pater Remigiusz, mooi om zien hoe Moeder Elvira ons geleerd heeft om elke dag te beleven met een hart dat open staat voor de Heilige Geest.
De tocht naar Częstochowa bracht ons elke dag wat nieuws, alsook enkele verrassingen die Onze Lieve Vrouw aan ons schonk: toen we beetje bij beetje dichter bij Haar kwamen, voelden we in onze harten veel meer broederschap, liefde, begrip en naastenliefde met en voor de pelgrims van onze groep. Dankzij Haar hebben we, hoewel we de Poolse taal niet spreken, gebaren van ware vriendschap, respect en liefde tussen ons ervaren.
In de verschillende groepen waren er tal van priesters beschikbaar voor het sacrament van de verzoening. In onze groep was de jongste van onze priesters aanwezig, Don Marco, gewijd tijdens het Feest van het Leven. Op één van de avonden was er een veelbetekenende gebedsbijeenkomst waarin we gebeden hebben voor nieuwe roepingen en dank hebben gezegd voor het geschenk van de priesters: bij deze gelegenheid zegende Don Marco alle pelgrims van de groep.
De vrijdag, de dag voor de intocht van het Heiligdom, beleefden we samen met 8000 mensen, tijdens de viering van de Mis, vlak voordat we het gezicht van de Zwarte Madonna aanschouwden, een daad van collectieve boetvaardigheid.
We komen aan in Częstochowa, door de Heer gezegend met regen, dit na 8 dagen zonneschijn; voor we aankomen in Jasna Góra, horen we Vader Stefano aan de telefoon terwijl hij naast moeder Elvira staat. Dit was een moment van grote vreugde en dankbaarheid: toen we het lied van de Zwarte Madonna zongen, hadden we in ons hart heel duidelijk de zekerheid dat zonder Moeder Elvira niemand van ons ooit de liefde voor Onze Lieve Vrouw gekend zou hebben. Voor Moeder Elvira is Maria altijd de grootste en dierbaarste vriendin geweest. Tijdens de pelgrimstocht liepen velen van ons ook voor onze Moeder en voelden ze heel sterk haar nabijheid, ook zonder woorden, maar met een glimlach en misschien wel een paar tranen.
Het binnengaan van het Heiligdom is een moeilijk te beschrijven gevoel: vreugde, heimwee, dankbaarheid, maar ook droefheid omdat de bedevaart ten einde loopt, behalve het enthousiasme om door te gaan ... En dan, de kniebuiging voor Haar, een minuut op de grond geknield, in de zekerheid dat de Zwarte Madonna aanneemt wat ieder in het hart draagt om het vervolgens aan Haar Zoon Jezus te geven.
De slotviering werd zoals gewoonlijk voorgegaan door bisschop J.E. Andrzej Jez, niet alleen gevierd met en voor een groot aantal pelgrims, maar ook voor de families en vrienden van de Gemeenschap die ons vergezelden in dit finale moment van vreugde. De woorden van de bisschop tijdens de homilie deden ons terugblikken op de inspanningen van afstand nemen en het offer van deze 230 km die we te voet hebben afgelegd: "Als jullie iemand willen onderuit halen, stel hem dan bloot aan vermoeidheid en stress… We hebben allemaal gezonde krachtinspanningen nodig die het leven verrijken." En dat is wat deze bedevaart ons gebracht heeft ...
Dank U, Heer, voor onze Moeder Elvira, voor haar geloof en voor de liefde die zij ons heeft doorgegeven met betrekking tot Onze Lieve Vrouw. Dank u, omdat het ons leert om te leven met moeilijkheden en inspanningen, alsook met gezond lijden dat het leven verrijkt.
Lieve Zwarte Madonna, we danken U voor het land Polen dat ons elk jaar verwelkomt, dit land dat gezegend wordt door alle voetstappen van de pelgrims! Dank, dank, dank!!!
CZESTOCHOWA |
|
|
