 |
Ouderbijeenkomst in Schoten! |
|
|
Schoten, 22 april 2017
Dag iedereen, hier zijn we weer met nieuws over onze ouderbijeenkomst, ditmaal in Schoten, in de parochie waar Pascal tewerkgesteld is als pastoraal werker, daar de werken bij pater Sylvain nog niet helemaal afgerond zijn.
Het onthaal was heel hartelijk en de opkomst talrijk! De helft van onze groep bestond uit jongeren die hun weg afgerond hebben in de Gemeenschap en telkens vol enthousiasme naar onze bijeenkomsten komen; het is zo fijn om zien dat zij in alle openheid met elkaar en ons delen hoe hun leven geweest is; en hoe ze verder op weg willen gaan. We mochten ook een nieuw echtpaar verwelkomen: hun zoon is sinds een 6-tal weken zijn weg begonnen in de Gemeenschap! We heten hen van harte welkom in onze groep en hopen een grote steun voor hen te mogen zijn, wetende dat er in het begin heel veel op je afkomt als ouder, als broer, als zus. Zoveel vragen, zoveel verwachtingen...
Na het welkomstwoord van Pascal en het inoefenen van één van de liederen voor de Mis, wandelden we naar het naast het parochiehuis gelegen Kerkje, alwaar pater Sylvain ons voorgegaan is in de viering van de Mis. “Ook ten tijde van Jezus moesten de leerlingen regelmatig een plek “zoeken” waar ze konden samenkomen,” – zo vertelde hij in zijn inleiding – “net zoals wij nu, maar toch kwam het destijds altijd goed; en ja, dat geldt ook voor ons, want ook nu zijn we weer samen om te delen met elkaar!”
In zijn homilie herinnerde hij ons eraan dat ook de apostelen soms bang waren, zich opsloten in zichzelf, in een gesloten ruimte... Maar Jezus komt binnen in die gesloten kring. Ook wij hebben soms schrik om God binnen te laten, niet wetend wat er dan zal gebeuren? Het is niet altijd even simpel om de Verrezen Christus in ons leven toe te laten, om zijn Vrede toe te laten in het diepste van onszelf.
Jezus toont zijn leerlingen de tekens van zijn lijden: in eerste instanties tekens van haat, maar het zijn ook de tekens van een liefde tot het uiterste toe!
Als we zeggen: “We hebben de Heer gezien”, dan betekent dit dat we Hem van binnenuit gezien hebben. We durven zo weinig ons binnenste laten zien aan de anderen, uit schrik om uitgesloten te worden. Maar God bemint ons helemaal zoals we zijn! Bijgevolg stralen wij de vreugde uit van beminde mensen te zijn! Thomas, één van de apostelen, wil het eerst allemaal zélf gezien hebben. Zo zijn wij ook dikwijls: we willen eerst alles compleet begrijpen! De boodschap die zowel Thomas als wijzelf “moeten” begrijpen is dat hij, wij, ondanks alles, ondanks onze tekorten, bemind worden!!
Pater Sylvain sprak ons ook over de 100° verjaardag van de verschijningen van Maria in Fatima, die dit jaar op 13 mei gevierd wordt. Eén van de gebeden die we nu over de hele wereld bidden, is van toen: “O mijn Jezus, vergeef ons onze zonden, behoed ons voor het vuur van de hel. Breng alle zielen naar de hemel, vooral diegenen die Uw barmhartigheid het meest nodig hebben.”
Na de Communie zongen we het lied “Nulla è impossibile” – “Niets is onmogelijk”, waarin we uitgenodigd worden om onze blik omhoog te richten en opnieuw kracht te vinden door in Zijn genade te leven..
Toen we weer allemaal verzameld waren in het parochiehuis, was het tijd voor het onderricht. Dit bestond uit 3 kleine “stukjes”, woorden van Moeder Elvira, waarin zij onder meer benadrukt dat de Verrijzenis van Jezus géén fabeltje is, maar een werkelijkheid! Na het onderricht hebben we in kleine groepjes gedeeld over verschillende vragen rond het thema, over datgene dat ons geraakt had in de woorden van Elvira. (zie onderricht onderaan)
Het middagmaal verliep heel gezellig en ontspannen: we deelden niet alleen het meegebrachte voedsel met elkaar, maar ook lief en leed. Je voelt in alles hoe we één grote familie zijn, samen op weg! Zo hartverwarmend!
Rond 14u konden we dankzij een stralend zonnetje de Rozenkrans van de Glorierijke Mysteries al wandelend gaan bidden. Weliswaar goed ingeduffeld, want de noordenwind liet zich goed gevoelen.
Vervolgens was het alweer tijd voor het laatste “onderdeel” van onze bijeenkomst: een moment van delen in 2 groepen: enerzijds de jongeren die in de Gemeenschap op weg zijn gegaan; ditmaal aangevuld met de vriendinnen/zussen. En anderzijds de ouders, familieleden en vrienden.
We hebben de dag afgesloten met het Onze Vader en de uitnodiging om de volgende keer weer talrijk aanwezig te zijn; ook eens een telefoontje te doen aan hen die er ditmaal niet bij konden zijn. Op die manier elkaar ook aan te moedigen in het op weg gaan van onze parallelle weg met onze kinderen.
Innerlijk versterkt zijn we allen huiswaarts gereden! Moge Maria en Jezus ons en onze kinderen vergezellen op onze weg de komende maand! DANK VOOR JULLIE AANWEZIGHEID!
Nota: De volgende bijeenkomst gaat door op 20 mei in Merksem, op ons aloud gekende adres. En de bijeenkomst van juni vervalt, daar we de dag erna verwacht worden op het feest voor de 15° verjaardag van de Fraterniteit van Hondeghem: zie agenda op de homepage van onze site.
ONDERRICHT
1. WE ZULLEN NOOIT MEER STERVEN!
Het is geen fabeltje, het is de werkelijkheid. Het is ons verhaal van dood en verrijzenis. Deze nacht is datgene gebeurd wat men al duizenden jaren heeft verwacht. Het is gebeurd, het is volbracht, de Heer is verrezen, de dood heeft niet overwonnen. Maar dat telt ook voor ons, we zijn geboren en we zullen nooit meer sterven; dat is wat Jezus ons heeft gezegd.
Deze verwachting, vooral op deze zaterdag, wachten, verwachten, Hem verwachten. Ik denk dat Onze Lieve vrouw altijd in verbondenheid is gebleven met het geloof, met haar geloof. Onze Lieve Vrouw heeft zich niet overgegeven aan de dood. Ze is wel degelijk blijven geloven, en het geloof heeft haar het antwoord gegeven, heeft haar gelijk gegeven: haar Zoon is verrezen , onze Redder, Jezus de Nazareeër, voor altijd in ons midden. Moeder Elvira
2. PAASWENS MOEDER ELVIRA
“In Jezus hebben we het Leven ontmoet,
het echte Leven! Door Zijn Opstanding
laat Hij ook ons opstaan, elke dag een beetje meer.
Dit is onze Paaswens:
dat wij allen op weg gaan
en enkel genoegen nemen
met door te gaan…
Zodat we op die manier die Jezus zullen ontmoeten
die het antwoord is voor ieder van ons!
ZALIG PASEN aan iedereen,
Succes met je "op weg gaan",
met het maken van een goeie overgang…
van het duisternis naar het Licht,
van chagrijnig zijn naar Glimlachen,
van droefheid naar Vreugde,
van haat naar Liefde!”
Moeder Elvira
3. DE LIEFDE HEEFT OVERWONNEN!
"Laten we met zijn Liefde de grafsteen wegrollen die op ons hart ligt en eindelijk zeggen: "Genoeg!“, weg met de dood, weg met de zonde, weg met de duisternis.
Het gewicht van die steen spreekt over de "lasten" die wij in ons binnenste meedragen en die zwaar wegen op ons geweten. Vaak leven we meer als doden in het graf van het verleden, dan als levende en verrezen mensen in het heden.
Laten we deze graftombe "ontdekken" en met verwondering en een grote glimlach naar onszelf kijken, want wij zijn verrezen, opgestaan! Dat graf, dat een plek van verwoesting en dood was, is uitgegroeid tot een prachtige tuin vol bloemen, vol groen.
Jezus is opgestaan! En zijn Verrijzenis heeft ook ons bevrijd! Jezus wil dat wij er in geloven: ja, de Liefde is sterker dan de dood, de Liefde heeft gewonnen, Hij is voor altijd verrezen!” Moeder Elvira
REFLECTIE
- Wat betekent voor mij de Verrijzenis van Jezus?
- In mijn leven, hoe beleef ik dat?
- Wat is er in mij verrezen?
- Welke zijn de lasten in mij die me tegenhouden om te verrijzen, om weer op te staan?
ENKELE GEDACHTEN ROND HET ONDERRICHT
- DE LIEFDE IS STERKER DAN DE DOOD : indien men verkeerde keuzes maakt, vindt men de liefde niet, maar maak je goede keuzes, dan kan je ook de liefde weer toelaten in je leven…
- JEZUS IS OPGESTAAN! En zijn Verrijzenis heeft ook óns bevrijd! : deze woorden raken me, kijkend naar wat ik in mijn leven heb meegemaakt... de steen is nu weggerold.
- Iemand getuigde: “ook al bid ik nu niet meer 3 Rozenkransen per dag, zoals in de Gemeenschap, mijn rozenkrans zit altijd in mijn broekzak; ik weet waarop ik kan terugvallen, waar ik mijn steun haal..."
- LATEN WE LEVEN MET ZIJN LIEFDE:
we kunnen het enkel mét zijn Liefde doen, niet op eigen krachten.
- Als je gelovig bent, hoeft niet alles perfect te gaan, maar dan heb je een draagvlak waarop je kan terugvallen... ook in de Gemeenschap gaat het op en af; na een goeie periode is er toch een moment waarop je moeilijkheden tegenkomt, maar door je geloof voel je dat je telkens sterker staat...
- Ik beleef Pasen in mijn leven op een heel concrete manier, door het leven te beamen!
- DE GRAFTOMBE : het is niet nodig om er zélf uit te kruipen; beter is het te wachten op de Stem die je roept, zoals Jezus Lazarus riep... Dit gebeurt telkens weer in ons leven, tot aan ons eigenlijke sterven! Als we dán geroepen worden door Jezus, dan is het voor onze “laatste” verrijzenis. In de tussentijd ervaren we “kleine” momenten van verrijzenis.
Wil je ook de voorgaande onderrichten (her)lezen, klik hier...