 |
Twee nieuwe priesters in Cenacolo! |
|
|
Saluzzo, 25-26 maart 2023
"Hier ben ik, Heer, ik kom, Uw wil geschiede in mij" (Psalm 39)
Op de dag van het Hoogfeest van de Aankondiging is het een "dubbele" ECCOMI die om vier uur 's middags weerklonk in de kathedraal van Saluzzo. De kathedraal was vol gelovigen uit Saluzzo en daarbuiten, sommigen kwamen zelfs uit Kroatië en Polen om God eer te bewijzen omdat Hij twee mannen uit hun land had uitgekozen en aan Zich had gewijd.
Wij van de Gemeenschap Cenacolo hadden ons al weken voorbereid, vooral met gebed, op deze geweldige gebeurtenis en we waren allemaal erg geëmotioneerd… Twee diakens binnenkort priesters! "De Heer heeft grote dingen voor hen gedaan!" (Psalm 126).
Monseigneur Cristiano Bodo, bisschop van het bisdom Saluzzo, leidde de viering. In de lange intredestoet werd hij voorafgegaan door een dertigtal priesters, een tiental gewijde personen van de Gemeenschap, twee diakens en toekomstige priesters: Hubert Górzyński en Slaven Skazlić.
Korte voorstelling van de twee jonge priesters
Broeder Hubert werd geboren op 15 juli 1981 in Warschau, Polen. Hij startte zijn weg in de Gemeenschap in oktober 2001 in de fraterniteit van Vrbovec, in Kroatië. In maart 2005 werd hij overgeplaatst naar Polen, waar hij zorgde voor de noodlijdende jongens van de Poolse fraterniteiten. In september 2011 begon hij zijn studie aan de Seminarie van Fossano. Na zijn 2 jaar durende opleiding filosofie werd hij uitgezonden naar de missie van de gemeenschap in Mexico, in Valle de Bravo (Toluca). In september 2016 keerde hij terug uit Mexico om zijn theologische studies te hervatten. In juni 2019 rondde hij ze af en in augustus van hetzelfde jaar vertrok hij tot vorig jaar naar de nieuwe missiepost van de Gemeenschap in de Filipijnen.
Broeder Slaven werd geboren op 26 december 1977 in Varaždin, Kroatië. Hij trad in mei 2002 toe tot de Gemeenschap Cenacolo en beetje bij beetje voelde hij het verlangen om in de Gemeenschap te blijven om de noodlijdende jongeren die er verwelkomd waren lief te hebben en te dienen. In oktober 2014 begon hij zijn studies theologie aan het Seminarie van Fossano en in juni 2019 rondde hij deze af voordat hij in november van hetzelfde jaar vertrok naar de missiepost van Mogi das Cruzes, nabij São Paulo in Brazilië. Terug in Italië ontving hij tijdens het Feest van het Leven 2022 samen met broeder Hubert de diaconale wijding.
“Beste vrienden, het hoogfeest dat we vandaag vieren en het evangeliewoord dat we hebben gehoord, nodigen ons uit om een oprechte en overtuigde geloofsdaad in de heilige Geest te doen.”… met deze woorden richtte de bisschop zich tot de gelovigen, en herinnerde hij ons aan zijn bisschopswijding die dag op dag zes geleden had plaatsgevonden. Maar de toekomstige priesters moedige hij aan door te zeggen: “de bediening die u zult uitoefenen, komt niet uit uzelf en ook niet voor uzelf. Die komt van de Geest en is een dienst die aan anderen bewezen moet worden.” Er hing een diepe dankbaarheid en ontroering in de lucht, een vleugje spijt over de weinige priesterroepingen van de afgelopen jaren, maar ook een groot vertrouwen in God dat Hij nooit ophoudt met het oproepen van “arbeiders in zijn oogst".
Na de verschillende liturgische momenten die deel uitmaken van de rite, met inbegrip van het aankleden, de chrysmal zalving en de levering van het brood en de wijn, wisselden de nieuwe presbyters een sterke omhelzing van vrede uit met de bisschop en met de andere aanwezige priesters als teken van hun toetreding tot de familie van de pastorie. Op dat moment vulde een luid applaus de kathedraal en was er zoveel vreugde en emotie zichtbaar op de gezichten van don Hubert en don Slaven!
“Ik nodig u uit om van hen te houden en hen te steunen, beste gelovigen, om voor hen te bidden,
om ze te bewaken als een kostbaar bezit, steeds kostbaarder!” (Monseigneur Cristiano Bodo)
In de middag van zondag 26 maart, zoals de traditie is in de Cenacolo-gemeenschap om de eerste mis "in de familie" te vieren, kwamen we allemaal samen in Envie voor een feestelijk moment: we luisterden naar de getuigenissen van de families van don Hubert en don Slaven en keken naar een video waardoor we meer leerden over hun reis van verrijzenis. Via livestreaming waren we verbonden met de fraterniteiten die over de hele wereld verspreid zijn, en we ontvingen ook enkele “filmpjes” waarin ze God bedankten voor dit geweldige geschenk!
In hun eerste homilie spraken ze beiden dank uit voor het geschenk van de vriendschap. Don Slaven dacht met veel plezier terug aan Silvio, met wie hij twintig jaar geleden samen in Slovenië was en vandaag is de één echtgenoot en de ander priester. "Wie had dat ooit gedacht! Wie had gedacht dat dit allemaal mogelijk zou zijn! Wat mooi dat de Heer mijn leven heeft aangeraakt!”. Don Hubert, van zijn kant, herinnerde zich hoe Moeder Elvira ons leerde om echte vriendschap te beleven: "We zijn niet langer alleen!! Achter de steen is er een vriend die je roept!”.
We danken iedereen die deze geweldige viering mogelijk heeft gemaakt, vooral degenen die Don Hubert en Don Slaven hebben gesteund met hun gebeden. We danken Moeder Elvira voor haar gulle "hier ben ik" tot het leven en voor het feit dat ze ook de deuren heeft geopend voor priesters . We danken God die nooit moe wordt om op te roepen tot het godgewijde leven en we vertrouwen het ambt van onze nieuwe priesters toe zodat ze instrumenten in Zijn handen mogen zijn en te allen tijde Zijn Wil kunnen vervullen.
TWEE PRIESTERWIJDINGEN
