Gemeenschap Cenacolo - Officiële Nederlandstalige Site

 

23 - 28 mei 2022

Plotseling kwam er uit de hemel een gedruis, als van een machtige windvlaag …   Er verscheen hun iets dat op vuur geleek en dat zich, in tongen verdeeld, op ieder van hen neerzette; en zij werden vervuld van de Heilige Geest ..... "(Handelingen 2,2,3)


Van 23 tot 28 mei hebben wij, gewijde personen van de Gemeenschap Cenacolo, een week van gebed beleefd. Elk jaar, wanneer  het Pinksterfeest nadert,  bereiden we ons voor om de grote gave van de Heilige Geest te verwelkomen en de geloften van armoede, kuisheid, gehoorzaamheid en dienstbaarheid en liefde voor de armen, te hernieuwen in stilte, in gebed. Het is onze retraite! (Een periode van afzondering om geestelijke verdieping te zoeken.) Het is onze tijd om naar de bron van levend water te gaan, om naar Jezus te gaan om dat levende water te drinken dat verandert in een stromende bron, water dat niet opraakt. Water dat de dorst lest!

In die periode stopt alles, en ook wij proberen onszelf stil te maken. We vertrouwen al onze bezigheden aan de Heilige Geest toe. We proberen in stilte na re denken over de ontmoeting met Jezus en deze in alle diepte te beleven. Het is moment waar we naar uitkijken.  Het is een moment van hernieuwing van de levenskeuze die zovelen jaren eerder gemaakt hebben. . Het is een moment van afweging, overweging, van aantrekkingskracht, van een hernieuwde trouw, en niet alleen aan onze roeping. Het is ook een dankzegging voor de familie die Jezus voor ons heeft uitgekozen: de grote familie van Cenacolo!

Al onze gedachten gaan naar Moeder Elvira, naar alle retraites die we zoveel jaren samen beleefd hebben in het klooster van Certosa di Pesio. In onze geest duiken beelden op van toen zij vol leven was, de Moeder die rent, die springt, die vreugde overbrengt, die "grapjes" maakt ... Beelden van haar betoverende vreugde, van haar levend geloof, van haar vastberadenheid, van haar moed, van haar openhartige woorden...

Moeder Elvira, onze Moeder in het geloof!

Het thema van de retraite is "nu is het aan ons". Paus Franciscus sprak dit uit in zijn toespraak in Rome, ter gelegenheid van zijn bezoek aan onze Fraterniteit in Rome, en waarbij hij commentaar gaf op het leven van Moeder Elvira. Nu Moeder Elvira het kruis van ziekte draagt zei Hij: "nu is het aan jullie!"
Hij zei over haar: " het is zover, zij laat de wapens aan jullie over om haar werk verder te zetten." .... "En zij heeft in de aarde gezaaid om te ontkiemen in vele anderen die het leven op aarde verderzetten".

De dagen beginnen met het rozenkransgebed, voor het Heilig Sacrament, de Lauden, de Heilige Mis en de catechese door pater Francesco. De bijeenkomsten zijn in het Moederhuis, voor onze zusters –de gewijde  Zusters en de toegewijden van Saluzzo, voor Zr Aurelia, broeder Roberto, en de aanwezige priesters in het huis, in de kapel waar Moeder Elvira en de jongens baden, .... een gezegende plaats .... waar de Hemelse Vader antwoordde! Ja, Hij antwoordde, Hij antwoordde op een overtuigende wijze! Boven alle verwachtingen en verder dan je je kan voorstellen.
De gewijde broeders en priesters zijn via telecommunicatie verbonden vanuit hun Vormingshuis, net als de Missiezusters van de Verrijzenis, de anderen echter vanuit de verschillende Missies.

Voor onze retraite wilde pater Francesco de overwegingen volgen die Don Andrea neerschreef  naar aanleiding van de toespraak van de Paus. Verwijzend naar Moeder Elvira spreekt hij over een extraverte vrouw, een vrouw van gebed, van een vrouw die niet terugdeinsde om ook “straffe” middelen te gebruiken om een jongere te redden. Een moedige vrouw! Een vrouw die samen met de jongens en meisjes door de drugshel ging en dus... moeten wij het doen... Er uit geraken! Er uit geraken!

's Middags, na het Kroontje van de Barmhartigheid en de Aanbidding, wordt er gedeeld met de aanwezige de broeders en zusters en met hen die online verbonden zijn, vanuit de verschillende missies. Het leven dat gedeeld wordt, wordt werkelijk het Levende Woord.  Het is echt boeiend om de broeders en zusters in de missies aan het werk te zien, met de kindjes in hun armen. Te zien wat echt noodzakelijk is in het leven, te zien hoe zij dienstbaar zijn aan  het Leven, mensen te zien die hun handen, hun voeten en ogen, hun geest,...hun hart aanbieden! Dit raakt je hart, dit komt binnen, roept vragen op, .. het vraagt om een antwoord, ... ook ons antwoord!

De dagen vliegen snel! Gezichten beginnen meer ontspannen te zijn, ogen helderder, hun glimlach meer uitgesproken, de blik meer aanwezig, ...
De Heer is langs geweest, hij heeft tot ieder van ons gesproken, op een persoonlijke, unieke, onherhaalbare manier zoals alleen Hij dat kan. Hij is langs geweest. De tekenen zijn onmiskenbaar: er is vreugde, er is het verlangen om er opnieuw tegen aan te gaan met meer vastberadenheid, met meer, meer. Met dat meer ... dat niet van ons is!
Dank u Heer Jezus, voor de gave van de roeping, dank u Heer, want ondanks de armoede, de beperkingen, de zonde, hebt U ons geroepen en blijft u ons roepen. Dank !