Gemeenschap Cenacolo - Officiële Nederlandstalige Site

In het drukke leven van elke dag, toch wel weer uitgekeken naar de stilte van de abdij in Gistel en vrijdagavond 20 mei was het dan zover. Het goot pijpenstelen tegen de tijd dat we thuis (Limburg) vertrokken en de hele weg was het verschrikkelijk weer. Tot ongeveer 20min voordat we op onze bestemming kwamen, toen klaarde de hemel helderblauw op en het zomerzonnetje is het hele weekend lang onze vriend geweest.

En wat een mooi weekend was het weer, zondagavond vertrokken we naar huis, moe maar uiterst voldaan na een weekend van ontmoeten, intieme gesprekken, vriendschap, samen bidden, zingen en dansen...

Mensen die ik online reeds gezien had tijdens de corona-tijden, nu eindelijk persoonlijk ontmoet en hoeveel dieper dat verbondenheid gaat als je mensen live ontmoet. En de mensen die ik reeds kende mocht ik hier nog beter leren kennen. En de nieuwe gezichten, elke kennismaking was een verrijking voor me. Oh, wat een mooie Cenacolo familie, ik ben zo dankbaar voor elk persoon die ik kennen mag. Ik houd van elk van jullie en draag jullie mee in mijn hart en gebed.

Rita


I

Ik zou graag Moeder Elvira bedanken, die ons het hele weekend begeleid heeft met haar teksten, de heruitzending van de dans van de maskers in april te Lourdes en onze lichaamsbeweging tijdens het samen zingen, zo vreugdevol.
Onze oudergroep “groeit “ van dag tot dag en lijkt meer en meer op een echte familie, die alle leeftijden samen brengt.

De goed gefocuste deel groepjes, hebben het mogelijk gemaakt dat  de papa’s, mama’s en jongens en meisjes van de Gemeenschap, hun genezingsweg, hun twijfels en hun pijn, konden neerleggen aan de voet van het Kruis.
Dankjewel aan de abdij die het mogelijk maakte om zo vurig te bidden en  samen te zingen en te dansen rond het kampvuur in de prachtige natuur.

Onze zoon is 4 jaar geleden uit Cenacolo gegaan en zo zie ik in hoeverre Cenacolo een belangrijke plaats in mijn leven heeft ingenomen. Ik voel me zo arm en zo gekwetst, maar zo van hoop vervuld en vol  blijdschap over ontmoetingen zoals deze en over het onwankelbare geloof dat voor God NIETS onmogelijk is. Laat ons samen op weg gaan en elkaar helpen om alles aan de Heer af te geven.

Mijn moederhart is nog  gegroeid dit weekend, ik die ervan droomde om een héel grote familie te hebben………ik zing, ik dans en ik lach en ik zeg jullie: Blijf niet alleen: kom erbij :-)

Laurence

Hoi allemaal,

Mijn naam is Daniel, ik ben 43 jaar, getrouwd, en heb 2 kinderen.
Ik heb het Cenacolo meermaals mogen ervaren.

Ik heb jaren een leven vol drugsgebruik en duisternis geleefd, waarin ik dingen heb gedaan en meegemaakt die mij zwaar hadden beschadigd.


Uiteindelijk ben ik op de straat beland, waarin ik letterlijk aan het overleven was en niets mij kon schelen; hoe kom ik aan drugs en geld, dat was belangrijk.


Mijn ouders hadden veel verdriet en zorgen om mij, maar dat interesseerde mij niet, ik was in de duisternis, van egoïsme en gebruik.

Op gegeven ogenblik was ik het leven zat, ik besloot dat het klaar was; ik nam van alles tegelijk en kreeg een overdosis, dit alles was in 2003. Na vijf dagen in coma gelegen te hebben, ontwaakte ik met mijn vader aan mijn bedzijde. Al die die tijd had hij gewaakt, maar ik was niet dankbaar, ik wilde niet meer leven. Ik ben toen nog wat maanden door gesukkeld met gebruik en uiteindelijk vonden mijn broer en moeder op het internet een brief van een Nederlandse jongen (getuigenis) die in het Cenacolo zat.

Ik heb toen wat intakegesprekken gehad en ben vertrokken naar het huis in Hondeghem, alwaar ik mijn proefdagen heb gedaan en er uiteindelijk ook ben gebleven.

Mijn herstel in gebruik is dus begonnen in het Cenacolo. Ik heb er tot 2017 over gedaan om uiteindelijk te beseffen dat ik nu echt moest stoppen, en vanaf die tijd ben ik helemaal abstinent.

Mijn vrouw die ik in 2009 heb ontmoet, heet toevalligerwijs Elvira, hoewel, niets is toeval: de twee belangrijkste vrouwen, moeder Elvira en mijn vrouw Elvira, beiden hebben mijn leven gered.

Afgelopen weekend in Gistel was zeer bijzonder om te ervaren dat ik nog deel mocht uitmaken van de familie Cenacolo, ondanks dat ik meermaals ben uitgetreden en binnengekomen.


Tegenwoordig heb ik ook een goed contact met Pascal die ik nog ken van Italië, alsook met verschillende broeders die ik kende vanuit het Cenacolo. 


Wat mij raakt is de verbondenheid van de oudergroep en de liefde die ik voel.

Mijn vrouw was ook mee. Ze was ook erg onder de indruk van het weekend; we hebben gedeeld, gedanst, genoten, er was gebed en samenzijn.

Wat ik heb meegekregen uit het Cenacolo zijn handvatten, structuur, geloof in God, normen en waarden, een ruggengraat, maar het meest belangrijkste dat ik meekreeg, denk ik, is dat ik er geleerd heb om mijn maskers af te werpen.

Allemaal zaken die ik probeer toe te passen in mijn huidige job: ik werk als begeleider in de verslavingszorg in Nederland.

Met warme groet,
 Daniel

Wat heb ik genoten van het weekend in Gistel. 
Vanaf het eerste moment dat ik aankwam voelde het als een warm bad. Ondanks grote verschillen in achtergrond was er enkel saamhorigheid. We hebben gesprekken gevoerd in alle openheid en verbondenheid met elkaar. We hebben geluisterd naar getuigenissen van ouders en (ex-) jongeren, die ons ontroerden. We noemen de (ex-)jongeren trouwens nu zonen en dochters van de grote Cenacolo familie. En dat zijn ze ook!

We hebben gelachen, gezongen, gedanst en gebeden. We hebben heerlijk gegeten, met passie verzorgd door één van de zonen van Cenacolo  (met assistentie), wat het nog lekkerder maakte. Het was heerlijk om te ontspannen rond een kampvuur en om te genieten van de barbecue. En als er opgeruimd moest worden, pakte iedereen even aan, zelfs de kinderen deden gezellig mee, en was het zo aan kant.

Op zondagmorgen zijn we met elkaar naar de kerk geweest. Hierna is er met de gewone kerkgangers gezongen en gedanst. Zelf heb ik toen nog folders uitgedeeld aan de kerkgangers en enkele mooie gesprekken en ontmoetingen gehad.

Toen het tijd werd om naar huis te gaan had niemand haast om weg te gaan, en ik al helemaal niet. Maar na ettelijke knuffels was het uiteindelijk zover en werd het weer rustig op de prachtige locatie van de Gemeenschap van Vrede in Gistel. Ik heb genoten van dit prachtige weekend vol ontmoetingen met mooie en lieve mensen en van het samen delen.

Heel veel liefs en zegen voor jullie allemaal en graag volgend jaar weer.


Enny




Voor de ouderbijeenkomst te Gistel was het een vreugde om te gast te kunnen zijn bij de Gemeenschap Moeder van Vrede, die ontstaan is uit een vraag van Moeder Maria te Medjugorje aan de stichter EH Vader Bernard. Dezelfde Moeder Maria die verscheen aan Mirjana in de Cenacolo te Medjugorje. De Moeder Gods heeft blijkbaar een speciaal plaatsje in Haar Hart voor Cenacolo.

De ouders van de Cenacolo, medejongens te Gistel kunnen ontmoeten, spreken, samen bidden, deed deugd. Het getuigenis van Michael en zijn biddende grootvader – voor hem- heeft een gevoelige snaar geraakt, ook omdat er een parallel is met onze Matthias en zijn grootvader-peter die zijn lijden eveneens heeft opgedragen voor verschillende van zijn kleinkinderen, en ook onze zoon Matthias. Het gebed over de generaties heen helpt de Cenacolo jongens & meisjes. Bedankt Michael!

Kris en mezelf, onze oudste dochter en mijn moeder, hebben recent de kans gehad om onze Matthias te kunnen ontmoeten te Lourdes tijdens het halfjaarlijks ontmoetingskamp. Matthias zag er goed uit. Hij vertelde dat hij heeft kunnen beslissen om binnen te gaan in Cenacolo te Hondeghem na zijn 3 proefdagen omdat de jongens een zekere vreugde uitstraalden, en die vreugde wilde hij ook. Wij zijn dankbaar dat Cenacolo vreugde brengt bij de jongens en de ouders, die samen een weg gaan van bekering, onder de mantel van Maria.


Filip Sergeys – papa van Matthias

Aanwezig te kunnen zijn op het speciale ouderweekend in de abdij van de Gemeenschap Moeder van Vrede was zo hartverwarmend! Het was geleden van vóór de coronapandemie dat ik nog "lijflijk" aanwezig was op één van de meetings; dus ja, extra fijn om de zondag mee te kunnen maken hoe ieder van ons met een enorme liefde en hartelijkheid ontvangen werd, zowel door de broeders en zusters van de Gemeenschap te Gistel, als door al onze leden. Voor velen onder hen was de eerste keer dat ze me "in het echt" mochten ontmoeten; via de online-meetings hadden we al kennisgemaakt, maar in het "echt" is het toch weer geheel anders!

Deze zondag ga ik koesteren... de Voorzienigheid was van de partij in een prachtige zon deze dagen! Bij aankomst eerst de Mis samen met parochianen, en nadien 2 prachtige dansen van Cenacolo, die telkens iedereen aanspreken om mee te zingen en te dansen; echt de vreugde van het geloof delen op die manier met de mensen om je heen! Het nodigt ook telkens uit om in gesprek te gaan met de omstaanders over het mooie wat men doet en beleeft in de Gemeenschap Cenacolo.

Nadien was het tijd om elkaar te ontmoeten tijdens een gezellig aperitief-moment; en wat telkens zo fijn is bij een Cenacolo-ontmoeting is dat er in vele talen gedeeld wordt met elkaar... en dat allen helpen om er een feest van te maken;

Tot mijn grote verrassing werd ik ook figuurlijk in de bloemetjes gezet met een gigantische verrassingsmand; als dank voor mijn enthousiaste inzet om voor de site te zorgen sinds april 2015... wat een verrassing! ik was totaal overdonderd! Overduidelijk dat allen erg blij zijn met mijn inzet elke dag opnieuw! Mocht ik daar ooit aan getwijfeld hebben :-)


Voor mezelf is het telkens zo dat ik denk: al was er slechts 1 iemand die door mijn "vrijwilligerswerk" opnieuw een sprankeltje hoop mag vinden, een weg naar genezing, naar opstaan uit de duisternis van verslavingen, moeilijkheden... naar opnieuw vreugde en zin in het leven vinden... dan nog ben ik zo blij dat ik me met hart en ziel heb ingezet om alle nieuwsberichten te vertalen uit het Italiaans, getuigenissen van hoop op de site kon zetten, aankondigingen kon doen over komende activiteiten.. alles wat verschijnt op onze site kan een persoon in nood tot Leven brengen.

Langs deze weg wil ik allen danken die me hierbij helpen, door bv hun getuigenis door te stureni; een verslag te maken en/of foto's te nemen van een bijeenkomst. Zonder dit alles kan ik géén artikelen samenstellen noch plaatsen op onze site die dan heel bijzonder onze jongeren en ouders uit Nederland en België aangaan. We zijn allen samen "onderdelen" van onze levende Gemeenschap Cenacolo! Dus jullie allen: ook enorme dank!

Samen zijn we één grote familie! en dat voel je heel sterk in Cenacolo!


Dankjewel, Els (verantwoordelijke voor de site België-Nederland)

De Belgische vrienden van de gemeenschap, hebben het uitstekende idee gehad om ons uit te nodigen voor hun Cenacolo ouder-weekend in de abdij 'Moeder van vrede' te Gistel.

Broederlijke ontmoetingen tussen ouders, vrienden en kinderen van de gemeenschap, zo warm ontvangen door de broeders en zusters van de gemeenschap: we waren in familie.

Want dat was echt het gevoel dat wij hadden, dat wij het WE in familie doorbrachten.

We hebben samen gedeeld, de rozenkrans gebeden, de Heer geloofd, de maaltijden gedeeld,  rond het vuur gezongen onder de sterren, de mis gevierd, kortom alles wat een echt familie leven inhoudt.

We droegen moeder Elvira, de priesters en verantwoordelijken, de kinderen van de gemeenschap, de jongeren op dit moment onderweg in de verschillende huizen en de jongeren op de drempel, in ons hart en we hebben ze toevertrouwd aan de barmhartigheid van de Heer.

Het was goed om in waarheid samen te zijn en we kunnen Christine en Pascal en alle anderen niet genoeg bedanken voor hun engagement dit weekend.
Marie-Odile en David