Mijn naam is Carlos, ik kom uit Mexico en ik woon al enkele jaren in de Gemeenschap. Ik dank God telkens weer voor de geschenk dat ik vandaag beleef: mijn leven kunnen leven, het niet meer verliezen in het kwade. Dat ik vandaag mijn getuigenis kan schrijven is dankzij de genade van God die, en dat realiseer ik me vandaag, me altijd gesteund heeft, zelfs in mijn verleden: ook daar liet Hij me beseffen dat ik op het verkeerde pad was; Hij hield nooit op me dit te laten zien en me te zeggen dat het echte leven een ander leven was.
Van mijn eerste levensjaren herinner ik me dat er veel zaken waren die me kwaad hebben gedaan: de problemen thuis, het onrecht dat ik niet kon aanvaarden... Dit had tot gevolg dat ik begon te rebelleren op school, thuis, en zelfs in de Kerk. Ik zat in de greep van de leugen en ik begon te stelen, zowel thuis als wanneer ik op stap was met mijn vrienden. Het zoog me alsmaar meer de diepte in, ik had nog slechts één verlangen: ontsnappen aan de realiteit.
Als kleine jongen was het heel normaal dat ik mijn familieleden zag drinken en dus was het niet moeilijk dat ook ik dit stiekem begon te doen toen ik amper tien jaar oud was. Later ben ik van de alcohol overgestapt op de drugs, op die manier valse momenten van geluk ervarend. Maar dat duurde niet lang omdat ik mezelf niet in de hand had en daardoor altijd in het extreme belandde. Door mijn intens verlangen het leven te ontvluchten, arriveerde ik op het punt dat ik wou sterven. Dankzij God en Zijn hulp werd ik altijd beschermd tegen de vele gevaren en heb ik nooit de moed gehad om een einde te maken aan mijn leven. Maar in die momenten zat ik opgesloten in mezelf. Dit had tot gevolg dat ik geen contact meer kon maken met mijn vader, naar wie ik sowieso niet luisterde, noch met mijn moeder, op wie ik al mijn “negativiteit " dumpte. Met mijn broer had ik niet direct een goede relatie en met mijn zussen eigenlijk nog veel minder.
Door mijn verkeerde manier van leven verloor ik alle respect voor iedereen en om me te rechtvaardigen bleef ik met mijn vinger naar de fouten van de anderen wijzen. Ik leefde in grote onzekerheid en met veel angsten, en ik verborg voor iedereen hoe het er binnen in mij aan toeging door te drinken en drugs te gebruiken.
Vandaag kan ik zeggen dat het toen reeds duidelijk voor me was dat mijn leven niet het ware leven was. Op de bodem van die wanhoop zocht ik naar de ware betekenis van het leven. Godzijdank gebeurde er een wonder: door de Gemeenschap te leren kennen, ontmoette ik de Heer. Deze grote familie waartoe ik vandaag behoor, bij wie ik leef, boeit me intens.
Na de eerste periode, die voor iedereen moeilijk is, voelde ik me er thuis. Op een natuurlijke en gemakkelijke manier heb ik de echte waarden van het leven teruggevonden. Ik besef dat ik reeds als kleine jongen enorm hield van de dingen die ik nu doe, onder andere werken in de bouw en op het veld, omdat ik een gewillige geest heb en creatief ben in het werk.
Ware vriendschap en eerlijk zijn, zaken die ik helaas nooit gekend heb in het verleden, zijn nu van essentieel belang voor mij. Het is bijzonder voor me dat ik in de Gemeenschap de kans heb om mijn levensdroom te realiseren: deel uitmaken van een grote familie die vanuit het goede leeft, veel broers en zussen hebben en een "vader" mogen zijn voor de vele jongeren met wie ik leef. Ik mag van hen houden als een echte vriend, zij mogen mijn "kinderen" zijn.
Ik wil de Gemeenschap enorm bedanken voor het vertrouwen dat ze me heeft gegeven. Gods wil volgen is vandaag de fundamentele keuze in mijn leven, het is wat mij vormt en wat mijn hart verandert. Ik heb God vele malen verloochend in mijn leven, maar nu kan ik niet anders dan zijn oneindige barmhartigheid zien die me elke dag opnieuw het belang van de vergeving onderwijst. Vandaag weet ik dat de liefde van God, die Jezus is, een oneindige liefde is. Het wonder van mijn leven is deze volheid die in mijn hart leeft, en ik zal God altijd danken voor de kans die ik kreeg. Carlos