 |
Ouders online! |
|
|
Ouderbijeenkomst 17 april 2021
De bijeenkomst werd gestart met een warm welkom aan alle “deelnemers” online. We waren met een mooie groep en mochten ook broeder Dirk van de Gemeenschap Moeder van Vrede van harte verwelkomen. Het was echt fijn om een priester onder ons midden te hebben. Het gaf iets extra aan onze bijeenkomst, die dan ook ingeleid werd met een mooie gebed, recht uit het hart van broeder Dirk. En waarbij Laurence zorgde voor de vertaling voor onze Franstalige ouders.
“Hemelse Vader, Zoon en Heilige Geest, we willen ons onder uw aanwezigheid plaatsen, en we vragen uw zegen over deze ontmoeting. Heer Jezus, Gij nodigt ons uit om werkelijk te geloven dat U verrezen bent. Gij wilt midden onder ons zijn. Gij zoekt ons. En Gij kijkt ons aan met Uw Barmhartige Liefde. Wij vragen U, Heer Jezus, raak ons aan waar het nog duister is in ons hart. Daar waar wij nog bevrijding nodig hebben, en innerlijke genezing. Want ook wij zijn, net als alle jongeren in het Cenacolo, getekend door duisternis, kwaad, zonde... Kom ons tegemoet, Heer Jezus. O moeder Maria, Gij waart ook midden onder de apostelen aanwezig; geef dat dit ook een Cenacolo-moment mag worden.. vol hoop en vertrouwen zag U uit naar uw zoon Jezus; wil nu ook met ons en voor ons allen bidden. Opdat wij de genaden mogen ontvangen die de Heer ons wil schenken en die Gij voor ons kunt bekomen... Weesgegroet Maria...”
We wilden bij het begin van onze bijeenkomst nog even duidelijk maken aan alle ouders dat ze – op het ogenblik dat ze telefonisch contact hebben met hun zoon/dochter – geen nieuws hoeven te vragen over andere jongeren in de fraterniteit... het moment van contact is al zo kort dat het belangrijk is dat je je focust op je eigen kind, broer, zus... deze melding naar aanleiding van een item in de vorige vergadering van maart.
Broeder Dirk heeft vervolgens wat nieuws verteld over zijn contact met de fraterniteit in Hondeghem: hoe gaat het nu in deze fraterniteit waar enkele van onze jongens nu verblijven, en in het verleden zijn er al meerdere van onze jongens deze fraterniteit “gepasseerd” tijdens hun traject in de Gemeenschap?
Normaal brengt broeder Dirk 1 x/maand een bezoek aan de fraterniteit; maar nu is dit niet mogelijk omwille van de corona-beperkingen en heeft hij telefonisch contact met de jongens en de verantwoordelijke van het huis.
Zo’n 10 min voor onze vergadering had broeder Dirk nog telefonisch contact met priester André Cardinael. Bij deze een korte voorstelling van deze priester die een heel goed contact heeft met onze jongens van Hondeghem. In principe gaat hij elke donderdag naar de fraterniteit; om onderling te delen en samen Eucharistie te vieren. Helaas de voorbije 3 weken was dit niet mogelijk, maar de jongens hebben wel de Goede Week kunnen meemaken in de parochies.
wie is père André?
Wie is père André? Heel bijzonder detail: hij spreekt zowel Nederlands als Frans, dus heel fijn voor de Nederlandstalige jongens in Hondeghem. Zo kunnen ze toch eens delen in hun eigen taal; Hij heeft de Gemeenschap op een bijzondere manier leren kennen. Zijn zus woonde in Ieper.. ze was aan het fietsen en werd omvergereden door een jonge man die onder invloed was van drugs en alcohol. Helaas is zijn zus overleden in het ziekenhuis. Père André heeft nadien contact opgenomen met de jongen die in de gevangenis zat. Die jongen was heel beschaamd en voelde zich heel schuldig over wat er gebeurd was met zijn zus, en vraagt aan de priester: “Kan u me eigenlijk wel vergeven?”. Père André antwoordde dat hij dat kon, en dat zijn zus dit ook zou gekund hebben, maar dat het belangrijk is dat hij zijn leven verandert. Dat hij daaraan werkt. Toen is père André op het internet gaan zoeken of er iets bestaat waar jongeren terecht kunnen met drugsproblemen... en zo “ontdekte” hij “toevallig” de Gemeenschap Cenacolo... Hij heeft er zelf contact mee opgenomen en is er naartoe gegaan. Ondertussen is hij echt vriend van de Gemeenschap geworden, en heeft hij gevraagd aan de jongens van Hondeghem om te bidden opdat die jongen in de gevangenis zou veranderen, en de stap naar Cenacolo zou kunnen zetten...
Vervolgens hebben de ouders zich even voorgesteld want voor broeder Dirk waren we nog niet allemaal “bekenden”. Onderaan ons verslag een extra rubriekje waarin broeder Dirk zich even voorstelt. Doordat de ouders tijdens de voorstelling meteen ook diep deelden over wat ze de voorbije maand hadden beleefd, was het er niet van gekomen…
Uit respect voor de ouders en de jongeren gaan we in dit verslag geen namen vermelden, en enkel zaken delen die andere ouders of bezoekers van de site kunnen bemoedigen in de weg die zij en hun kind afleggen...
Verschillende ouders gaven aan dat hun kinderen op feestdagen (en verjaardagen) de mogelijkheid krijgen om even te bellen met het thuisfront.
Soms was dit een telefoongesprek dat heel bemoedigend was, waarbij ze konden merken hoeveel hun kind gegroeid was, sterker geworden was. Ook al blijft het gemis van elkaar altijd aanwezig. Maar ondanks dit gemis toch weten dat het nog niet het moment is om al helemaal huiswaarts te keren… kunnen delen over wat je bijgeleerd heb in die periode; hoe je plots 3 talen kent, of engelbewaarder mag zijn voor jongens die pas toegekomen zijn; en hen ziet groeien na enkele maanden.. zo deugddoend, bemoedigend…
Maar net zoals we in het gewone leven moeilijkere periodes kunnen doormaken, zo kan dit ook gebeuren bij onze kinderen die op weg zijn in de gemeenschap: dit kan gebeuren doordat ze na een periode plots een totaal andere dagtaak toegewezen krijgen, iets waaraan ze dan echt moeten wennen, zowel qua taak als met wie ze dan moeten samenwerken. Maar ook dit helpt hen in hun groeiproces. Al hebben ze dit niet meteen door en is het dus heel belangrijk dat ook die moeilijke momenten gedeeld worden met elkaar.. ouders van wie de kinderen al langer op weg zijn in de Gemeenschap kunnen dit bevestigen.
Je moet als ouder niet verbaasd zijn als het ene gesprek heel positief verloopt en een volgend meer in mineur. Onze kinderen maken een heel intens proces door. Hen laten vertellen, en hen in je hart blijven toevertrouwen aan Onze Lieve Vrouw, da’s een grote taak van ons, moeders en vaders. Bij een volgend gesprek kan je dan opnieuw in opperste verbazing vallen over al het positieve dat ze te melden hebben.
Ouders van een jongere die zijn weg in de Gemeenschap al iets meer dan 2 jaar heeft afgerond, getuigen van het feit dat het heel belangrijk is dat zij als ouders verder blijven op weg gaan met de Gemeenschap; en hun zoon “loslaten”... hem zijn eigen weg laten zoeken, gaan… De mama getuigt dat zij haar zoon niet meer als een “kind” bekijkt, maar als een volwassene... en hoe belangrijk het is voor elke jongere die op weg gaat in Cenacolo dat zijn ouders ook hun parallelle weg gaan! Ook al is dit niet altijd even gemakkelijk, ...
Iemand getuigde over haar ontdekking dat het de Heer is die troost brengt langsheen mensen waarvan je het niet had verwacht, en dat zij diegene mag zijn om anderen te troosten… Door zaken die we meemaken kunnen we anderen troosten, hen beter begrijpen...
Als gezin groeien, op weg gaan in die weg van bekering, dat is niet altijd zo gemakkelijk. Onze kinderen leven 24/7 in omstandigheden waarin ze kunnen groeien; terwijl het op het thuisfront niet zo evident is om als koppel zo bewust tijd te kunnen doorbrengen met elkaar; wij moeten heel bewust kiezen om zulke momenten van groei door te maken... om aan onszelf te werken... om ons te bekeren...
Een heel realistische getuigenis toen een mama deelde over wat haar zoon, die zijn weg in de Gemeenschap al heeft afgerond, had verteld: het verlangen naar de drank, naar de drugs, dat is er nog altijd, maar hij gaat er niet in mee... hij getuigde dat hij een kracht heeft ontwikkeld ook al is hij nog altijd kwetsbaar, want dat beseft hij heel goed.
Die momenten van onderling delen, die gaan zo diep - en ook online zijn we daar echt in gegroeid! Zo bijzonder! - en telkens is er wel iets wat ons echt diep raken mag; ons veel laat bijleren om toe te passen in ons eigen leven; echt een genade!
Na het diepe delen hebben we de korte tekst van Moeder Elvira gelezen... het is een “Lichtstraaltje” van haar uit het laatst verschenen tijdschrift van de Gemeenschap met Pasen, waarin Jezus aan de vrouwen vraagt: “Waarom weent ge? Ik ben altijd bij u”... Soms zegt een jongen tegen M.Elvira dat hij Jezus niet ziet, en daardoor angstig blijft... Moeder Elvira vroeg die jongen dan of hij z’n hart wel openstelde voor de Heer en Hem zegt: “ik heb je nodig, ik heb je echt nodig!!!”
Deze tekst sluit zo aan bij wat we hier hoorden tijdens het delen... als we als jongere, of als ouders met de angst zitten of het goed zal komen... dat Jezus ALTIJD bij ons is...
klein onderricht – uit het hart van Moeder Elvira
Waarom Ween je? Jezus is verrezen!
We zijn hier om de verrassing en de vreugde van de verrijzenis van Christus te beleven. Hij zegt ons: “Ik ben voor altijd met jullie!”
Soms zegt iemand mij: “maar ik zie Hem niet en ik voel Hem niet, de Heer, en ik blijf angstig!”. Ik antwoord: “maar heb je de deur opengedaan voor Hem? Heb je Hem eerlijk gezegd: “Heer, ik heb je NODIG! Ik heb je nodig!”. Laten we ons hart met een mooie glimlach voor Jezus wijd openen. De tijd om te wenen is voorbij, nu is het tijd voor de vreugde omdat Hij echt verrezen is, Hij leeft midden onder ons! En Hij kijkt ons aan, Hij zoekt ons met het hart, Hij bereikt ons met Zijn licht omdat Hij ernaar verlangt ons ook te doen verrijzen. Daarom, zodra Hij uit het graf komt, gaat Hij de vrouwen tegemoet, zoekt Hij de apostelen, zoekt Hij ons; omdat Zijn Verrijzenis de bron is van de onze. Laten ook wij Hem zoeken en we zullen Hem vinden! Laten wij gered worden: de Heer heeft de zonde overwonnen, Hij heeft de dood overwonnen, Hij geeft ons opnieuw de vrijheid. Hij zegt ons, zoals aan Maria Magdalena: “Waarom ween je? Ik ben hier, Ik ben verrezen, wees niet bang, Ik zal bij jou zijn alle dagen, tot aan het einde van de wereld. Je bent niet en zal nooit meer alleen zijn!”
enkele overwegingen bij de tekst
“De tijd om te wenen is voorbij, nu is het tijd voor de vreugde!” deze zin heeft me het diepste getroffen doorheen de getuigenissen van deze ochtend:
...maar waarom wenen, als we die mooie getuigenissen horen van onze jongens. Onze jongens die weer opgebouwd worden; het is eigenlijk een mirakel! het is tijd om te feesten!! De Heer heeft ons gekozen, onze jongens gekozen om genezing te brengen in onze gezinnen... om nadien iets terug te geven aan onze Koning dat eerst verloren was gegaan...
Deze tekst doet me ook aan de vrede denken... hoe belangrijk de vrede van het hart is; in welke situatie we ons ook bevinden.. ook al maken we lijden door... ook al kunnen we de situatie niet onmiddellijk veranderen...
Op het einde van de tekst staat er: “wees niet bang, Ik ben bij jullie tot het einde der tijden...”: voor de ouders die hun kinderen nu niet kunnen bezoeken, voor de kinderen die hun ouders nu niet kunnen zien.. 1 van de jongens had tegen hem gezegd: “maar wij hebben toch het geluk dat we het Heilig Sacrament in ons huis hebben..” Wij, ook priesters, gaan er soms eens aan voorbij dat we werkelijk dit geluk hebben, ook in de Eucharistie, in het woord van God, maar ook in het Sacrament.. dat voor de Gemeenschap een heel centrale plaats inneemt.. en het raakte hem enorm dat een jongen, die niet direct een gelovige achtergrond had, hierover getuigde.
Ooit zei een priester tegen me: “Christus heeft de Eucharistie ingesteld, het brood gebroken en gezegd: doe dit tot mijn gedachtenis..”... dat is wat ik zie bij de jongeren in Cenacolo: zij breken het brood en zij worden brood voor de anderen...
En dat ze ook de kracht halen uit het gebed, en nadien zichzelf aan de anderen geven, dat is zo echt Cenacolo, zei één van de deelnemers…
Nadien hebben we de Rozenkrans gebeden, de glorierijke mysteries, hierin voorgegaan door broeder Dirk: “Vragen wij de genade dat Heer alles wat nog duister is in ons hart, of in onze families, dat Hij dat mag aanraken met de kracht van zijn Verrijzenis.”
En tenslotte werd ons bijeenkomst afgesloten met zijn zegen. Ja, onze bijeenkomst ging heel diep. En het is onze wens dat eenieder die dit verslag zal lezen, er veel kracht en vreugde mag uitputten. We danken iedereen voor hun aanwezigheid, in het bijzonder broeder Dirk, alsook voor het diepe delen, het vertrouwen in elkaar, en hopen jullie allen terug heel talrijk te mogen ontmoeten in onze volgende bijeenkomst op de derde zondag van mei. Hoogstwaarschijnlijk zal deze ook nog online plaatsvinden.
voorstelling broeder Dirk
Beste ouders en vrienden van de Cenacolo-familie!
Na de mooie 'ontmoeting' die we hebben gehad dacht ik er aan dat ik vertelde over priester Cardinael André die wekelijks naar het Cenacolo gaat in Hondeghem en van de manier waarop hij in contact kwam met het Cenacolo. Maar mezelf stelde ik me niet voor!
Ik ben broeder Dirk, maar ik ben inderdaad ook priester. In het Frans is het iets eenvoudiger omdat ze meer de gewoonte te hebben om tegen elke priester, 'Père' te zeggen. Ik ben lid van de Gemeenschap Moeder van Vrede. Wij zijn een religieuze gemeenschap van zusters en broeders en wonen in een oude abdij in Gistel (nabij Oostende)
Ik leerde de Cenacolo-gemeenschap kennen reeds verscheidene jaren terug. Ik was in Medjugorje deed er een wandeling en toen ik het mooie gebouw zag werd ik nieuwsgierig aangetrokken. Ik ging er binnen en werd aangesproken door één van de jongeren aan de ingang. Ik was geraakt reeds bij de korte uitleg die hij me gaf, zodat ik aan de verantwoordelijke van onze bedevaartsgroep voorstelde om er heen te gaan…zo kregen we voor het eerst een getuigenis over hoe het Cenacolo ontstond en hoe het een plaats is van Verrijzenis! Het is ook daar dat ik met Pascal Humblet in contact kwam.
Sindsdien heeft de gemeenschap Cenacolo een plaats gekregen in mijn hart en mijn gebed!
Misschien lukt het wel eens om een ouderbijeenkomst bij ons te organiseren? Wie weet…welkom!
www.moedervanvrede.be