 |
15° verjaardag Peru!! |
|
|
Peru, april 2020
Liefste Cenacolini, dag iedereen,
Vanuit Peru komen we naar jullie toe met nieuws. Deze tijd van quarantaine zorgt ervoor dat wij meer "binnen" leven. Niet alleen omdat we allemaal thuis zijn, maar omdat we geestelijk voelen dat Jezus echt dichtbij is, dichter dan ooit.
We hebben allemaal zonder twijfel een rijkere vastentijd doorgemaakt, met de mogelijkheid om beter te bidden en meer te bidden voor iedereen, en inderdaad, om een echte Pasen te vieren! De bisschop van Lima zei dit: 'Hoe kunnen we zeggen dat Jezus niet is opgestaan en niet met ons op weg is gegaan, als er op straat mensen zijn die ons leven beschermen, de politie, de beveiliging, en in de ziekenhuizen artsen, verpleegsters, vrijwilligers, zij dienen, zorgen, helpen, op straat priesters en toegewijden die de voorraden sorteren ... dit is Jezus die dichterbij komt en met ons op weg gaat, HIJ DE VERREZENE!!”.
Daarom willen we jullie vertellen over hoe we in onze drie missies hier, Villa, Rayo en Supe, op dit moment ons dagelijks leven leiden, en onze dank uitspreken tegenover God, want op 23 april 2020 hebben we hier ons 15-jarig bestaan gevierd!!! WAT EEN MOOI VERHAAL!!! Laten we beginnen bij de jongste missiepost ... tot de oudste ... we starten bij het laatst geboren “kind”, Supe, en dan gaan we naar Rayo, om te eindigen bij ... onze “eerstgeborene”: Villa !!!
SUPE
Dankzij de ouders die verantwoordelijk zijn voor de intakegesprekken van de jongens van Supe, zijn we er op Palmzondag in geslaagd een Zoom-videoconferentie te houden waardoor we allemaal samen zijn kunnen komen: de families van de jongens, de jongens zelf en een groep van ons. Eerst hebben we de Rozenkrans gebeden, vervolgens was er de processie met de Palmtakken in de woestijn. Daarna hebben we samen geluisterd naar een prachtige catechese van Padre Stefano, dan werden we toegesproken door Domenico, hna Mari en Hugo (de verantwoordelijken van de 3 huizen) en hebben er enkele ouders met ons gedeeld over wat zij beleven.
Het was erg leuk om de gezichten en de ogen van de ouders aan het begin en het einde van de bijeenkomst te zien. In het begin, vol twijfel en onzekerheid: elkaar ontmoeten via een computerscherm, een "pantalla”… nieuwe gezichten zien, andere, al meer bekende, … en later, heldere en gelukkige ogen, omdat we dit moment samen hebben kunnen doormaken. Kunnen zwaaien naar de kinderen, een groet, een glimlach en ook tranen van vreugde en pijn kunnen uitwisselen! We danken de ouders die verantwoordelijk zijn voor de intakegesprekken, voor hun inzet, hun "zijn", voor hun hart dat immens veel houdt van de Gemeenschap!
In de fraterniteit van Supe was de vasten een sterke tijd. De jongens beleefden elke dag met de gebruikelijke gemeenschapssituaties, maar nu zonder te klagen, met meer vriendschap en broederlijke hulp. Dit jaar was het moment van de voetwassing heel sterk en belangrijk, een gebaar van liefde dat een diep teken van verbondenheid in ons hart heeft achtergelaten. Op Goede Vrijdag was er de Via Crucis, de Kruisweg, waarbij we de zandberg opliepen naar het kruis. Dit was een moment waarop we onze wonden, onze kruisen, ons lijden en onze inspanningen bij Jezus brachten. Toen iedereen de top van de berg bereikt had, mochten we elk om beurt het kruis omarmen en in een moment van stilte aan de voeten van Jezus verblijven ... we hebben ons gerealiseerd dat dit gebaar zoveel vrede in onze harten heeft achtergelaten en dat onderlinge “strubbelingen” vergeten waren, onze ogen helderder waren, schoner, klaar om de zondag van Pasen met enorm veel vreugde te beleven!!! We zijn dankbaar omdat we ons zo geliefd voelen en beetje bij beetje meer zijn Opgestaan!!! Graziee!!! Dankjewel!!
RAYO DE LUZ
In de missie van Rayo de Luz begon de Vasten met de quarantaine door het Coronavirus. Aanvankelijk verontruste dit ons wel wat. We wisten niet wat we moesten doen, maar dankzij de indicaties uit Italië en de informatie die onze verantwoordelijken Andrea en Domenico ons gaven, zijn we er allemaal samen in geslaagd om regels te maken en te begrijpen hoe we de levens van ons allemaal, van de kinderen, zendelingen en gezinnen, konden organiseren.
Omdat we het huis niet mochten verlaten ontvingen we een enorm positieve en unieke kans: veel activiteiten die anders enorm veel tijd in beslag namen, vielen weg. En daardoor kwam er veel tijd vrij voor gebed. Eigenlijk hebben we toen direct besloten om een altijddurende Aanbidding te houden. Zo kon ieder van ons missionarissen op zijn beurt Aanbidding doen, om te danken voor de gave van het heilig Sacrament en om te bidden voor iedereen die ons gebed nodig heeft. Dus voor ons was het een intense en gezegende Vasten, die ons de gelegenheid gaf om terug te keren naar de Vader en wat meer bij Hem te zijn. Ondertussen ging het zendingsleven, ook al was het “opgesloten” op een terrein van 1 hectare, zonder ophouden door.
School, huiswerk, medicijnen, de bakkerij, 45 kinderen, leven, leven en nog meer leven… In het begin waren we toch wel ongerust over de medicijnen die voor sommige van onze kinderen van levensbelang zijn, en met de ziekenhuizen die gesloten waren voor het publiek wisten we niet wat te doen, maar toen hebben we gezien dat Hij aan alles denkt! Verschillende artsen van het ziekenhuis begonnen ons te bellen om uit te zoeken hoe ze ons konden helpen gezien het probleem. Het leek wel een droom, maar neen, iedereen maakte zich zorgen over onze kinderen, en ook over ons. Sindsdien hebben we alle noodzakelijke medicijnen in overvloed, en daardoor hoeven we ons huis niet meer dan nodig te verlaten.
Later werd de voorzienigheid natuurlijk ook een probleem, maar ook dat werd geleidelijk opgelost dankzij onze vele vrienden die samenwerken om ons te helpen, en ook dankzij Caritas die ons ondersteunt met hun eten. En dan de school ... een echte uitdaging ... 45 kinderen lesgeven, daarbovenop alle videoconferenties, whatsapp, huiswerk, wanhopige telefoontjes naar leraren om de wiskunde uit te leggen, Zoom, … voor degenen die dat niet kennen, Zoom is een programma waarbij de hele klas is aangesloten en online les krijgt...
We zijn de hele dag bezig met dit alles, draaien rond gelijk een tol… en zeggen tegen elkaar dat het idee dat de quarantaine een genade was om te ontspannen en een beetje uit te rusten, volledig in het niets is opgelost ... maar hoe dan ook, bij dit alles blijven we superblij, zitten we vol ideeën, vol energie en verlangen we ernaar om aan liefdadigheid te doen, en zaken die we normaal nooit zouden doen.
Zo hebben ons tieners bijvoorbeeld op een avond besloten om voor ons missionarissen een diner te maken en spelletjes te organiseren ... of op een andere avond kookten de meisjes de knoedels en nodigden ze de families uit om te komen eten. Kortom, extra dingen die we in het dagelijks “normale” leven nooit hadden kunnen bereiken.
Dus in al het kwaad dat dit virus met zich meedraagt, willen we ook een teken van licht en leven zijn, niets kan liefde, vriendschap, het zichzelf geven, het houden van elkaar, uitdoven. We ervaren het met onze kinderen die ons uiteindelijk slechts dit vragen, van hen te houden en bij hen te zijn, ondanks onze beperkingen en gezwoeg, maar met veel goede wil. Dankjewel!
VILLA EL SALVADOR
Hier zijn we dan, vanuit de mooiste plek van de wereld, ”la lugar mejor del mundo", God dankend voor deze vijftien jaar VOL van LEVEN, voor allen die hier gepasseerd zijn in die jaren, missionarissen, kinderen, families, Zusters, vrienden, buren, ouders, broeders, priesters, … wat zouden we veel te vertellen hebben!!
Wij voelen ons in deze periode echt gelukkig, in het algemeen meer verbonden met iedereen, met het lijden en de pijn in alle plaatsen en landen die het meest getroffen zijn. Het laat ons niet onverschillig, maar schud ons wakker en moedigt ons aan om nog meer te knielen voor het Heilig Sacrament, om opnieuw de krachtige waarde van het gebed te ontdekken, alsook van een telefoontje naar degenen die lijden, een berichtje, een woord van troost, een videogesprek… of door te vertellen hoe we de Voorzienigheid kunnen verdelen die we ontvangen en waarvoor we onze hemelse Vader die zo trouw is, oneindig willen bedanken. Dankzij Gina, onze goede buurvrouw en trouwe vriendin, kunnen we ook delen met de meest behoeftige zieken rondom ons van wat ons genereus wordt gegeven. Het verrast en verbaasd ons nog steeds hoe de Peruanen enorm solidair zijn in tijden van nood; de Caritas van het bisdom, de priesters, de Hogar Huizen, allen verenigen ze zich, de groepen vrienden die ons steunen, … we kunnen slechts dankjewel zeggen… echt zoals Moeder Elvira het ons heeft geleerd, want GOD GAAT NIET IN CRISIS-MODUM… NOOIT!!
Ook wij stellen het goed met onze kindjes, we leven onze dagen op een rustiger tempo, maken extra tijd om persoonlijker met ieder van hen bezig te zijn, en door te spelen met hen worden we opnieuw kind met de kinderen… ook de vriendschap tussen de volwassen wordt hechter en onze creativiteit en onderling delen groeien…
Voor ons jubileum organiseerden we een intern feest: er waren ballonnen, foto's, slingers… En de tantes maakten een kleine voorstelling van het verhaal van de Goede Herder en zijn schaapjes met de “grootste” kinderen ... die zitten qua leeftijd tussen anderhalf en tweeënhalf jaar, dus eigenlijk zijn ze nog echt klein, maar het was ontroerend en zo mooi om zien hoe ze allemaal als schaapjes verkleed waren. Een priestervriend, padre Henry, is via livestream voorgegaan in de heilige mis, speciaal opgedragen voor ons jubileum. Hij heeft iedereen herdacht, de kinderen, tantes, families, Zusters, Moeder Elvira, … en wij, de Zusters, hebben deze Mis kunnen “bijwonen” dankzij de tantes die zich op dat moment ontfermd hebben over de kindjes!! Dankjewel!!
Vervolgens was er een heerlijke lunch, en een lekkere taart die met veel liefde was gemaakt, en ’s avonds een bijzondere tijd van Aanbidding op het charmante dak van onze Villa, ons huis. We waren omringd door oneindig veel lichtjes en sterren: we hebben er NOOIT zoveel gezien als in deze tijd! Geknield voor het Heilig Sacrament hebben we alles en iedereen bij Jezus gebracht, terugdenkend aan alle momenten van Aanbidding in de voorbije jaren, aan alle zegeningen voor onze kinderen, onze priesters, en alle gezichten die deel uitmaken van dit verhaal… Ook de politiehelikopter die juist op dat moment kwam aanvliegen en hun licht op ons richtte… en even halthield daar ze niet direct begrepen wat 9 neergeknielde vrouwen op dat dak deden, terwijl ze aan het zingen waren en een lichtje lieten schijnen op “iets”, op “iemand” die Jezus bleek te zijn… en toen ze zich realiseerden dat we aan het bidden waren en wij naar hen zwaaiden, zagen ze onze sluiers, en begrepen ze dat wij Zusters waren… en dan zijn ze in vrede weggevlogen…
In deze periode zijn we heel dankbaar dat we elke zondag de Mis in het Spaans kunnen volgen, via livestream, uit Pagno. Op dezelfde manier volgen we ook, als we in de mogelijkheid zijn, de andere samenkomsten en ontmoetingen die plaatsvinden in Pagno en Saluzzo. We voelen ons erg geliefd en dicht bij jullie, we ervaren de eenheid van de Heilige Geest die grens noch plaats kent.
Wij danken voor het geschenk van onze gezondheid en die van de kinderen; onze dagelijkse taken als “moeders en fulltime huisvrouwen" zijn niet veel veranderd, "ORA ET LABORA" - “BIDDEN en WERKEN”. Ons gebed is beter, we hebben Jezus bij ons, daarom VREZEN WE NIETS… Als we de positieve zijde van deze quarantaine willen zien, dan kunnen we zeggen dat het stressniveau zeker gedaald is. Er zijn geen files, geen verkeer voor wie om 6 uur in de ochtend naar Lima vertrekt en om 4uur in de namiddag terugkeert. Als het goed gaat, ben je slechts 2u onderweg in plaats van 3u45, anders alleen maar getoeter, auto’s die je links en rechts willen passeren, schreeuwende mensen, wachtrijen in de ziekenhuizen voor een bezoek of in de apotheek, vergaderingen bij het Ministerie voor de kinderen, terwijl we in Lima op zoek gaan naar familieleden van de kinderen, dit in opdracht van de rechter die het beste wil voor hen en het wil laten vooruitgaan, … geen bezoeken en getuigenissen voor groepen die naar het huis komen.
Op een dag zal alles weer normaal worden, en daar zullen we heel blij om zijn, want al deze diensten maken deel uit van het leven, en zijn er voor de anderen, maar we hopen dat we veranderd zullen zijn, dat deze tijd van INTENS GEBED ons meer veranderd zal hebben… vanbinnen, in ons hart, qua geduld en doorzettingsvermogen, op vlak van wachten, begrijpen, luisteren!
Met een oprecht hart danken we iedereen voor de eenheid in gebed, laten we luisteren en wachten op de Heilige Geest in deze Paastijd!
Dankjewel Moeder Elvira, voor je JA aan Peru, dankzij jou zijn wij nu ook in dit fantastische verhaal aanwezig!!!
Grazie Padre Stefano, el Perù te quiere y recuerda siempre con el corazón!!!
Dankjewel Vader Stefano, Peru houdt van je en draagt je altijd in haar hart!!!
WIJ ZIEN JULLIE ENORM GRAAG!! ASSAI!!!
Uw Peruaanse-familie