 |
Getuigenissen uit Marene! |
|
|
Veertigdagentijd, april 2020
Enkele getuigenissen van de meisjes uit de fraterniteiten van Mogliano Veneto en Marene
We maken de voorbije maanden heel speciale omstandigheden mee. De plotseling onthechting van het huis van Mogliano, van onze dingen en van het leven dat we daar leefden, raakt me enorm diep, maar het helpt me om in mezelf te kijken en het gebed intenser te beleven. Ook al maak ik me soms zorgen over mijn familie en vrienden en stel ik me de vraag waarom dit allemaal moet gebeuren, ik weet dat God op dit moment dicht bij me is en ik voel dat de Gemeenschap en het samenzijn met mijn zusjes me ook leren om mijn dagelijks leven sereen en vredig te beleven. We bidden voor alle zieken, dokters en mensen die het meest lijden. Ik weet zeker dat God ons zal helpen en dat Hij dicht bij ons is! Dankjewel! Anna Maria
Alles is voorzienigheid! In het begin was deze periode van “quarantaine” niet gemakkelijk, maar als ik nu om me heen kijk, zie ik hoe goed we het stellen en uit ik mijn dankbaarheid aan God. In Marene wonen we nu samen met de meisjes van de fraterniteit van Mogliano. Dit maakt dat we nu tijd hebben om elkaar te leren kennen en vriendschap te sluiten, om nieuwe werken aan te pakken in het huis, om nieuwe taken te leren en door te geven aan de anderen, om muziek te leren spelen en samen te sporten en gezelschapsspelletjes te spelen, maar vooral om samen te bidden. Vandaag kies ik ervoor om deze periode als een grote Voorzienigheid van God te beleven en ik vertrouw alle mensen die niet zoveel geluk hebben als wij toe aan het Hart van Maria. Caroline
"In moeilijkheden kunnen we ons geloof beoefenen, ons geloof vergroten, meer geloven in die God die ons heeft gered en ons nog elke dag redt". Moeder Elvira.
Dat is echt zo. Ik ben Ilaria en ik woon 'in theorie' in de fraterniteit van Mogliano Veneto, maar ik ben nu al drie weken in Marene. We kwamen hier voor een bijeenkomst en de avond voor ons vertrek zaten we hier vast; we mochten niet meer terugkeren naar Veneto.
Ik begreep niet meteen waarom, maar naarmate de dagen verstreken, beleefde ik het als een Voorzienigheid en een geschenk om met andere zussen te kunnen zijn en te groeien in gebed. Ik voel dat deze periode me echt helpt om meer halt te houden in mezelf, om orde te scheppen en belangrijke dingen te begrijpen. En ook al is er voor ons persoonlijk niet zoveel veranderd in ons Gemeenschapsleven, aan de andere kant geloof ik dat het denken aan onze families ons helpt om te groeien in gebed, goed beseffend dat we niets anders kunnen doen.
Ik ben de Gemeenschap en Moeder Elvira enorm dankbaar, want wat ik elke dag heb geleerd, helpt me nu om niet enkel het kwaad en de rampen te zien, maar ook om al het goede dat toch in de wereld is, te ontdekken en te zien. Ik denk aan alle mensen die dicht bij de zieken staan, die het leven van anderen kiezen vóór het hunne ... en dat niet alleen, ook aan alle liefde van mensen die nooit stoppen maar zichzelf tot instrument van liefde voor God maken door middel van de Voorzienigheid. Dit is ongelooflijk voor mij en telkens weer sta ik perplex ... DANK, DANK, DANK! Ilaria
Voor mij is deze laatste tijd niet zo gemakkelijk, het is erg moeilijk omdat het iets is dat ik voor het eerst zie en doormaak. Ik maak me enorm veel zorgen om mijn familie, maar ook om alle mensen die ik ken en in mijn hart draag. In deze periode heb ik een grotere behoefte aan gebed gevoeld. Ik kijk niet langer alleen naar mezelf maar ook naar anderen, en ik bid dat God ons zal redden van deze ziekte. Ik hoop dat dit allemaal snel voorbij zal gaan en dat de buitenwereld zal 'ontwaken', zich meer tot God zal wenden en meer bij het gezin zal zijn, zonder alleen maar te denken aan dingen die niet zo belangrijk zijn en geen vruchten afwerpen. Marija
Wat mezelf betreft: ik leef met veel hoop in deze periode omdat ik de geweldige kans krijg om datgene dat dag per dag naar me toekomt, te leren verwelkomen. Voor mij zijn deze weken momenten van onderlinge eenheid, van broederlijke hulp, van steun om "opnieuw te beginnen”. De vastentijd beleven als een geschenk, een tijd waarin God rechtstreeks tot ons hart spreekt.
Ik ben dankbaar voor de voorzienigheid die in deze periode werkelijk geweldig is. Hierdoor kan ik groeien en nieuwe dingen leren, zoals naaien. Ik ben zo blij dat ik zelf ook een “geschenk” mag worden door maskers te naaien voor mensen in nood. En ik ben blij voor het Ja-woord van Onze Lieve Vrouw dat ook mij helpt om te antwoorden: HIER BEN IK! Klara
Ik voel me echt gelukkig dat wij, de meisjes uit Mogliano naar Marene zijn “verhuisd” in deze tijd van het "coronavirus”. Daardoor kunnen we deze moeilijkste en meest lijdende tijd voor de hele wereld doorbrengen dichtbij het hart van de Gemeenschap. Ons dagelijks leven is niet veel veranderd: normaal horen wij veel auto's en vliegtuigen passeren, maar nu herinnert de stilte om me heen me eraan dat de hele wereld stilstaat en lijdt. Ik probeer nog meer om alles in gebed toe te vertrouwen en bid vooral voor al diegenen die het het meest nodig hebben. Omdat ik geen getuigenissen te geven heb, noch andere speciale verplichtingen heb, kan ik dichter bij de meisjes zijn, onderling delen met hen en onze vriendschappen verdiepen. Voor het Heilig Sacrament staan en bidden voor mijn familie en voor iedereen die ik ken, maakt me rustiger en doet me meer vertrouwen in God en Zijn bescherming. Vesna
Na een eerste moment van bezorgdheid bij het ontstaan van deze noodsituatie, zag ik dat deze periode een Voorzienigheid was. Na een paar jaar dienst te hebben gedaan in Saluzzo, in de drukkerij, zie ik mezelf nu "gedwongen" om halt te houden in het huis van Marene. Maar voor mij is dit een onverwacht geschenk. Vanaf het begin was ik echt ”nieuwsgierig" om 100% terug te keren in het spel van het eenvoudige maar intense dagelijkse leven, een leven van broederschap, een gezinsleven dat in volheid wordt geleefd.
Veel mensen buiten de Gemeenschap vervelen zich op dit moment ... maar hier "binnen" ga je gewoon door, zoals altijd! Sterker nog: er zijn kostbare momenten van altijddurend gebed toegevoegd die ik op dit moment zo hard nodig heb en die ik aanbied voor alle mensen die nu niet in staat zijn om een kerk te bezoeken of voor degenen die steun nodig hebben als zij degenen die lijden bijstaan. We hebben geluk dat we hier zijn, we missen niets en die kleine offers die we kunnen brengen, is het minimum dat we kunnen offeren voor hen in de buitenwereld die het slechter hebben dan wij. Laura