 |
Giacomo en Maria-Chiara |
|
|
Het is zo fijn dat we onze geschiedenis kunnen delen met jullie en we zijn de Heer dankbaar voor alle wonderen die Hij elke dag in ons leven heeft verricht en nog steeds vervult. We zijn iets meer dan een jaar man en vrouw en we voelen een enorme dankbaarheid jegens Moeder Elvira en de Gemeenschap want zij hebben ons het belang van het geloof te beleven en het charisma van de gemeenschap in ons leven, doorgegeven! We komen uit een heel verschillend verleden. We kenden elkaar al toen we tieners waren, maar toen ging onze weg een andere richting uit en zagen we elkaar lange tijd niet.
Ik, Giacomo, mijn leven werd vele jaren bepaald door drugsgebruik, tot ik zo wanhopig was en alle levenswil verloren was; en toen werd ik “omarmd” door de Gemeenschap en ging ik enkele jaren op weg met dit prachtige parcours. Ik had alle vertrouwen in de vrouw verloren en dacht dat er nooit nog iemand aan mijn zijde zou staan, maar de Heer heeft me geholpen: toen ik de Gemeenschap verliet, leerde ik in mijn parochie Maria Chiara kennen.
Ik, Maria Chiara, ben een eenvoudig meisje, mijn leven speelde zich af tussen mijn school, mijn thuis en de kerk. Blijkbaar leidde ik een "goed" leven: ik ging zelden uit, ging naar “rustige” omgevingen en ging om met “rustige” vrienden. De angst voor eenzaamheid en het oordeel van anderen zijn echter altijd mijn trieste metgezellen geweest. Ik geloofde heel weinig in mijn mogelijkheden en kon maar niet begrijpen wat de Heer van mijn leven wilde. Ook op vlak van affectiviteit was ik in de war: ik was langdurig bevriend met jongens die niet in God geloofden, relaties die altijd eindigden zonder een echt levensplan. Uiteindelijk werd ik een "lauw" meisje: mijn leven en mijn geloof werden slap en routineus. Ik zag niet dat God een veel mooier project had voor me, veel groter dan mijn middelmatige verwachtingen.
Ja, God heeft me echt verrast toen Hij alle zekerheden van mijn leven uit elkaar liet vallen en ik Giacomo ontmoette. Van zodra we elkaar leerden kennen, durfden we veel van elkaar te verwachten. We hebben geleerd om samen te bidden en dit heeft er mettertijd voor gezorgd dat wij echt in waarheid omgingen met elkaar, we elkaar echt leerden kennen en we een concrete verbintenis wilden aangaan met elkaar.
Ik, Giacomo, heb tijdens onze verlovingstijd veel gebeden opdat Maria Chiara een periode van ervaring zou willen doen in de Gemeenschap, maar ik wilde niet "te veel pushen”, bang dat dit het tegenovergestelde effect zou hebben. Maar ik vertrouwde alles toe aan God, en na ons huwelijk ontstond in het hart van Maria Chiara het verlangen om deze “organisatie” te leren kennen, te mogen ontdekken wat ik allemaal geleefd had tijdens mijn periode in de Gemeenschap. Tijdens de periode dat zij ginds ervaring opdeed, kwam in mij de gedachte op om een geschenk te maken voor haar: een gebedsruimte in ons huis, een kamer waar wij bij haar thuiskomst zouden kunnen bidden, de stilte opzoeken, onderling delen met elkaar, lofprijzen met de liederen van de Heer.
Onze gezamenlijke weg in de maatschappij van vandaag kent zijn moeilijkheden, maar we voelen dat we zendelingen in de wereld zijn; als gezin willen we niet afhankelijk zijn van wat de wereld ons biedt (consumptie, uiterlijk, eigenbelang en macht), maar van God.
Vandaag is ons huwelijksleven een voortdurende verrassing die ons leert om uit onszelf te komen en ons toelaat om onze armoede, onze kleinheid, te omarmen, goed gebruik makend van de gaven die God ons heeft gegeven om betere mensen te worden.
In de eerste maanden van ons huwelijk waren het verlangen naar en de hoop op een kindje zo groot dat het ons soms angstig maakte, maar zodra we ons overgaven aan de wil van God en aan Zijn Voorzienigheid, kwamen onze gebeden uit. Ja, we zijn op dit moment in Vreugdevolle verwachting van het kindje dat de Heer voor ons heeft bedacht.
We nemen deel aan de intakegesprekken in Loreto om jongeren te verwelkomen die het gemeenschapspad willen volgen, alsook aan Ouderbijeenkomsten. Elke keer als we terugkomen uit de fraterniteit van Loreto voelen we ons opgeladen en vol vreugde, maar we zijn er ons ook van bewust dat we elke dag weer de weg van God moeten gaan. Dank u, Jezus, omdat we weten dat we niet alleen zijn, maar kinderen van een Gemeenschap die ons omarmt en ondersteunt met moederlijke liefde.
Giacomo en Maria Chiara