 |
Eeuwige geloften van onze broeders in Envie! |
|
|
Envie, 1 januari 2018
Hoogfeest van Maria, Moeder van God
Toen zei Maria: "Hier ben ik, ik ben de dienstmaagd des Heren, mij geschiede naar Uw woord" (Lc. 1:38)
Nadat we samen met heel veel jongeren, families en jongens en meisjes van de Gemeenschap het nieuwe jaar verwelkomd hebben met de Eucharistische Aanbidding en de Mis, zijn we in Envie samengekomen om het “ja-woord” van drie van onze broeders, in de oproep van God, te verwelkomen.
Het is niet zomaar een banale, oppervlakkig uitgesproken “ja”, neen, het is veel meer: het is een “Eccomi” - “Hier ben ik”; het is “ja” zeggen om de evangelische raden van armoede en kuisheid te omarmen, alsook gehoorzaamd en voor de rest van je leven dienstbaar te zijn aan de armen, volgens het charisma van de Gemeenschap Cenacolo.
Broeder Marco, broeder Slaven en broeder Hubert hebben hun "hier ben ik" voor altijd uitgesproken tegenover een groot “stuk” van de Gemeenschap, bestaande uit jongens, meisjes, ouders, gewijde broeders en priesters. 
Het is een belangrijke stap naar het Diaconaat toe (nota: voor Marco - rechts in beeld bovenste foto - op 20 januari eerstkomend) die vervolgens naar het priesterschap leidt. We hebben samen voor hen gebeden, zodat ze trouw kunnen blijven aan hun oproep om zichzelf volledig in gemeenschap te geven.
De Eucharistieviering was "rijk" aan priesters en Don Stefano benadrukte in zijn homilie drie woorden die naar voren kwamen in de lezingen van de dag: zegen, dat we zo voor anderen mogen zijn; volheid, die alleen de ontmoeting met God kan geven aan het leven; trouwe aanwezigheid van Maria en Jozef, die weten hoe Ze het leven moeten beschermen en op Wie we kunnen rekenen.
Het was een heel ontroerend moment toen elk van de broeders, tijdens het uitspreken van hun "ja", het kruisje vasthielden dat Moeder Elvira om haar hals draagt en dat Padre Stefano voor de gelegenheid had meegebracht: het was een manier om samen met haar dit belangrijke moment te beleven en dicht bij haar te zijn tijdens haar tijd van lijden.
En tenslotte maakten de gelukswensen, de omhelzingen en elke glimlach die geschonken werd tijdens deze dag, en die we met ons meegenomen hebben naar onze fraterniteiten, deze dag dag nog rijker en gelukkiger: vanaf nu hebben we drie broeders “extra”; vanaf nu hebben Marco, Slaven en Hubert hun leven voor altijd geschonken aan ieder van ons in de Gemeenschap! Dankjewel dat jullie er zijn!! Dankjewel broeders, voor de stap die jullie voor ons hebben gezet!
Dankzij jou, Moeder Elvira! Dankzij jou, Maria! Want dankzij elke “eccomi - hier ben ik” doorheen de geschiedenis, is ook onze onvoorwaardelijke "ja" tegen God en de Kerk tot stand gekomen.
De jongens en meisjes van de Gemeenschap Cenacolo