Ik ben Rose en ik kom uit Engeland. Sinds enkele jaren maak ik deel uit van deze familie en ik dank de Heer voor dit grote geschenk. Ik ben blij dat ik met jullie mijn verrijzenis mag delen. Aanvankelijk ben ik alleen maar naar de Gemeenschap gegaan om mezelf te bevrijden van m’n verslavingen. Ik had nooit het idee om mijn leven echt te veranderen. Jarenlang heb ik in oppervlakkigheid geleefd. Ik maakte gebruik van alcohol en drugs maar ondanks dat had ik toch mijn financiële onafhankelijkheid. Ik leefde op mezelf en het feit dat ik van niemand afhankelijk was, gaf me de illusie dat ik vrij was. Naar mijn familie toe heb ik jaren in de leugen geleefd, terwijl ik veel “maskers” opzette om mijn problemen te verstoppen. Diep in m’n hart was ik leeg en triest en niets in het leven maakte me gelukkig. Ik werd alsmaar afhankelijker en langzaam maar zeker heb ik alles verloren: eerst mijn waardigheid en daarna al mijn materiële “zekerheden”. Op dat moment moest ik hulp vragen aan mijn familie die me de weg naar de Gemeenschap heeft gewezen.
Toen ik aankwam in Cherasco heb ik meteen een gevoel van vrede ervaren en voelde ik intuïtief dat ik op de juiste plek was. Maar het was moeilijk omdat ik nog steeds de noodzaak voelde om druk bezig te blijven om zo te “ontsnappen” aan mezelf. Ik wilde niet bidden want ik was nog steeds bang voor de stilte en om m’n problemen onder ogen te komen. Mijn geweten zei me te proberen te bidden maar m’n trots stond het me niet toe en ik voerde een grote innerlijke strijd. Daardoor heb ik veel moeite gehad op mijn weg. Nadat ik anderhalf jaar op weg was in de Gemeenschap ben ik teruggegaan naar huis omdat ik m’n trots had laten winnen en nooit heb willen knielen. Ik ben snel hervallen en na enkele weken begreep ik dat ik terug moest naar de Gemeenschap.
Het was moeilijk om over m’n trots heen te stappen maar ik zag al mijn ellende en realiseerde me dat ik zo niet langer wou zijn. Mijn familie is er voor me geweest en heeft me vergezeld naar de fraterniteit Bartrès, in de buurt van Lourdes, waar ik begonnen ben om het goede voor m’n leven te kiezen. Slechts 7 dagen nadat ik er toegekomen was, ben ik naar de grot in het heiligdom van Lourdes gegaan en heb dit moment als een groot geschenk ervaren: ik voelde dat ik moest proberen te bidden, dat ik, om mijn leven werkelijk te veranderen, moest knielen en de kracht moest vinden aan de voeten van Maria en voor het Heilig Sacrament. Langzaam maar zeker ben ik begonnen om mijn eerste passen te maken in het Licht die me vrede en barmhartigheid lieten ervaren. Ik mocht opnieuw beginnen, kon mezelf vergeven, en dit helpt me ook vandaag nog om m’n wonden uit het verleden te helen.
In het dagelijks leven voel ik me als in een familie en ik ben dankbaar, want dankzij het gebed voel ik vriendschap, veel liefde en eenheid, vertrouwen en barmhartigheid, en dit alles helpt me om telkens weer opnieuw te beginnen, mezelf te nemen zoals ik ben en te groeien met al mijn talenten en tekortkomingen. Ik voel dat ik een echte vrouw aan het worden ben en niet langer die trieste boze persoon ben, zonder hoop en met zoveel boosheid. Ik zie de stappen die ik maak in het hebben van meer geduld, in het volwassener worden, in het meer glimlachen, in het vrijer zijn.. en ik realiseer me dat ik elke dag meer leer om mezelf te geven aan de anderen. Ik ben echt gelukkig.
Ik dank de Gemeenschap want ik heb ontzettend veel gekregen op deze weg: een nieuw leven, en zeker en vast veel meer dan ik dacht te krijgen op de dag dat ik ernaartoe ben gegaan. Graag zou ik alles wat ik in de laatste jaren gratis heb ontvangen aan anderen doorgeven. Met de hulp van de Heer en van Maria zou ik graag alle mooie betrachtingen, die in deze jaren van op weg zijn in m’n hart geboren zijn, willen verwezenlijken. Ik dank de Gemeenschap want elke dag leer ik om te knielen en te bidden. Dankjewel, Moeder Elvira, voor je grote voorbeeld van vrijheid. Dankjewel voor alles wat je voor ons gedaan hebt, en voor wat je ons geleerd hebt over het zijn van vrije vrouwen, met onze waardigheid. DANKJEWEL, want God heeft hier mijn leven gered. Rose